To prawda, że w Nowym Testamencie nie ma wersetu, który nakazywałby lub opisywałby chrzest niemowląt. Stanowi to problem dla niektórych chrześcijan. Ci, którzy szukają jedynie wyraźnych nakazów lub ci, których teologia ogranicza się do Nowego Testamentu, dojdą do wniosku, że chrzest niemowląt nie jest biblijny, a zatem nie jest zbyt chrześcijański.
Kiedy zwolennicy chrztu niemowląt (tj. pedobaptyści) bronią swojego stanowiska, do jakich dowodów biblijnych najczęściej się odwołują? Do obrzezania. Mówią, że chrzest „zastąpił obrzezanie” lub że chrzest jest „nowym obrzezaniem” albo że obrzezanie zostało „wypełnione w chrzcie”. Ten sposób myślenia jest powszechny w kręgach protestanckich, katolickich i prawosławnych. Można go znaleźć u Cypriana, Augustyna, w Belgijskim Wyznaniu Wiary, w Katechizmie Heidelberskim i innych.
Jako pedobaptysta zgadzam się, że istnieją podobieństwa między obrzezaniem a chrztem, ale powszechna argumentacja jest zbyt uproszczona. Siła obrzezania polega na tym, że wskazuje, iż Bóg nie sprzeciwia się narzucaniu rytuałów niemowlętom i małym dzieciom. To ważny punkt, ale to, czy Bóg chce narzucać niemowlętom chrzest, to zupełnie inna kwestia.
Przeciwnicy chrztu niemowląt (tj. credobaptyści) słusznie wskazują na różnice między obrzezaniem a chrztem, takie jak: (1) obrzezanie było przeznaczone tylko dla Izraelitów, a nie dla wszystkich wierzących w Jahwe i (2) obrzezanie było przeznaczone tylko dla izraelskich chłopców i mężczyzn, a nie dla izraelskich dziewczynek i kobiet. Zgadzam się z credobaptystami, że obrzezanie nie jest wystarczającym powodem praktykowania chrztu niemowląt. Można by podać o wiele lepszy argument.
Wystarczającym powodem chrztu niemowląt byłby chrzest w Starym Testamencie. Gdyby w Starym Przymierzu były chrzty i gdyby te chrzty obejmowały niemowlęta, powinniśmy oczekiwać, że włączanie niemowląt będzie kontynuowane w Nowym Przymierzu. Nie potrzebowalibyśmy wyraźnego nakazu z Nowego Testamentu, aby chrzcić nasze dzieci. Chrzest niemowląt byłby oczekiwanym i domyślnym wnioskiem. W rzeczywistości Nowy Testament musiałby wyraźnie zakazać chrztu niemowląt, gdyby nastąpiła w tej kwestii jakaś zmiana.
Wielu chrześcijan wychodzi z założenia, że chrzest jest charakterystyczny dla Nowego Testamentu, tak jakby został zapoczątkowany przez Jana Chrzciciela w pierwszym wieku. Jednak pisarze apostolscy odrzucają to założenie w swoich listach. Piotr mówi, że potop był „chrztem” (baptisma) dla Noego i jego rodziny (1 Piotra 3:20-21). Paweł mówi, że Izraelici zostali „ochrzczeni” (baptizo) podczas przejścia przez Morze Czerwone (1 Koryntian 10:2). W Liście do Hebrajczyków 9:10 słowo baptismos odnosi się do obrzędowych obmyć Starego Przymierza. Oznacza to, że chrzest znajdujemy już w Starym Testamencie. To właśnie tam musi zaczynać się nasza teologia chrztu. Zaprzeczanie temu oznacza interpretację Pisma Świętego wbrew apostołom.
Biblijna teologia chrztu zaczyna się w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju od świata wody, z którego wszystko inne zostanie stworzone i uformowane. Drugiego dnia Bóg rozdzielił wodę na dwa miejsca: wody powyżej i poniżej (w górze i na dole). I właśnie to stanie się symbolicznym paradygmatem chrztu. Podczas potopu Noe i jego rodzina zostali ochrzczeni wodą z góry (deszczem). Niegodziwi zaś zostali zanurzeni. Nad Morzem Czerwonym Izraelici zostali ochrzczeni wodą z góry (Psalm 77:16-20). Niegodziwi Egipcjanie zostali zanurzeni. Nad Morzem Czerwonym Izraelici zostali ochrzczeni wodą z góry (Psalm 77:16-20). Niegodziwi Egipcjanie zostali zanurzeni. Zanurzenie oznacza śmierć i piekło, pokropienie i polanie oznacza oczyszczenie z nieba.
Kapłańskie obmycia w systemie lewickim podążały za tym samym schematem. Księga Liczb 8:6-7 wyraźnie wymaga „pokropienia” w celu wyświęcenia Lewitów. Inne fragmenty używają słowa „obmywanie”, lecz te obmywania odbywały się przy użyciu kadzi z brązu przy drzwiach Przybytku (Wyjścia 29:4; 30:18).
Księga Wyjścia 38:8 mówi nam, że kadź była zrobiona z lusterek, dlatego nie nadawała się do zanurzania dorosłych w wodzie. Historyczny konsensus (zarówno wśród Żydów jak i chrześcijan) jest taki, że woda była czerpana z kadzi i wylewana na odbiorcę. Księga Wyjścia 30:20-21 mówi, że kapłani mieli myć ręce i stopy za każdym razem, gdy wchodzili i wychodzili z Przybytku. Mieli to robić wodą „z” kadzi, co dodatkowo wskazuje, że woda była czerpana i wylewana z góry.
Obmywania z powodu nieczystości były wykonywane w podobny sposób. Zwróćmy uwagę na słowa z Księgi Liczb 19:13: "Każdy, kto dotknie umarłego, to jest człowieka, który umarł, a nie oczyści się, ten skala przybytek Pana. Taki człowiek będzie wytracony z Izraela. Ponieważ nie został skropiony wodą oczyszczenia...". Pokropienie lub polanie jest wyraźnie zaznaczone w innych miejscach (Izajasza 44:3, 52:15, Ezechiela 36:25). List do Hebrajczyków 9 odnosi się do wszystkich z nich jako do „chrztów”, dlatego musimy zaakceptować, że pokropienie i polanie są uzasadnionymi (i preferowanymi) sposobami chrztu.
Co to ma wspólnego z chrztem niemowląt? Po pierwsze, widzimy, że chrzest poprzedzał obrzezanie. Chrzest Noego (Księga Rodzaju 7) nastąpił na długo przed obrzezaniem Abrahama (Księga Rodzaju 17). Nie jest właściwe mówienie o chrzcie jako „zastępującym” obrzezanie, skoro chrzest istniał przed obrzezaniem i obok niego przez tysiące lat. Były to dwa odrębne rytuały o odrębnych celach. Lepiej byłoby powiedzieć, że obrzezanie po prostu przestało istnieć. Obrzezanie zostało spełnione w ukrzyżowaniu Chrystusa, podobnie jak wszystkie inne krwawe rytuały. W przeciwieństwie do tego chrzest trwa, ponieważ poprzedzał Prawo i sięga stworzenia.
Po drugie, widzimy, że chrzest niemowląt został zatwierdzony przez Boga w Starym Testamencie. Chrzest w Morzu Czerwonym obejmował dzieci. Był przeznaczony dla całego ludu przymierza Bożego, nie tylko dla dorosłych. Obejmował dzieci izraelskie, nawet te zbyt małe, aby mogły zrozumieć, co się dzieje. Podobnie obmycia z nieczystości obejmowały dzieci. Księga Liczb 19 jest najlepszym tego przykładem. Każdy, kto wchodził do namiotu, w którym znajdowało się martwe ciało, był uważany za nieczystego i musiał zostać pokropiony wodą (Liczb 19:14.18). Nie podano żadnych wyjątków. Obejmowało to każdego, w każdym wieku, przy łożu śmierci ukochanej osoby. Ponadto, jeśli dziecko w jakikolwiek inny sposób zaraziło się nieczystością, miały zastosowanie wymagania dotyczące chrztu. Nieświadomość niemowlęcia co do jego nieczystości i niezdolność do wyznania nie wykluczały go z chrztu.
Ta informacja powinna radykalnie zmienić nasze podejście do Nowego Testamentu. W Ewangelii Mateusza 3 nagle znikąd pojawia się chrzest. Jest wspomniany bez żadnego opisu, jak ma być wykonywany. Dlaczego? Ponieważ był znanym rytuałem w całej historii Izraela. Autorzy oczekiwali, że ich odbiorcy będą wiedzieć, czym jest chrzest, i że my również będziemy to wiedzieć. Chrzest zawsze był rytuałem pokrapiania lub polewania i zawsze obejmował dorosłych oraz dzieci. Nie ma żadnych wskazań, że uległo to zmianie w Nowym Przymierzu.
Rodzice przyprowadzali swoje dzieci, aby zostały ochrzczone przez Jana. Zeszli do wód poniżej (Jordanu - dop. tłum.), ale zostali ochrzczeni wodami powyżej (przez polanie - dop. tłum.), odtwarzając obraz z drugiego dnia stworzenia. Jezus został ochrzczony w ten sam sposób. W dniu Pięćdziesiątnicy chrzest Duchem Świętym był „wylaniem” (Dzieje Apostolskie 1:5; 2:17). Piotr następnie nakazał chrzest wodny i powiedział, że obietnica "odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala” (Dzieje Apostolskie 2:38-39). Żydowski umysł zrozumiałby to jako nic innego niż chrzest niemowląt odbywający się przez pokropienie lub polanie.
Obrzezanie nie jest najsilniejszym argumentem za chrztem niemowląt. W większości przypadków jest to rozproszenie, które prowadzi do niepotrzebnego zamieszania. Najskuteczniejszą obroną chrztu niemowląt jest chrzest niemowląt. Bóg nakazał go w Starym Przymierzu i jest kontynuowany w Nowym Przymierzu. Uważajcie, rodzice. Kiedy zbliża się armia faraona, nie zostawiajcie swoich dzieci na brzegu. Zabierzcie je ze sobą przez wodę.
* Autor jest pastorem Kościoła reformowanego Saint David’s Church (CREC) w Tomball, TX.
Artykuł ukazał się na stronie Theopolis Institute - TUTAJ
tłum.: Paweł Bartosik
