Przez wiele lat po tym wydarzeniu Izrael wędrował po pustyni.
Pustyni, która była pełna skał i wielkich kamieni. Otaczały Izraela, gdy
wędrował i otaczały lud, gdy zebrał się wokół Mojżesza by wysłuchać
pieśni w Księdze Powtórzonego Prawa 32.
“Będę bowiem głosił imię PANA.
Uznajcie wielkość naszego Boga.
On jest Skałą, a jego dzieło jest doskonałe,
Bo wszystkie jego drogi są sprawiedliwe.
Jest Bogiem prawdziwym i bez nieprawości,
Sprawiedliwym i prawym".
(Powtórzonego Prawa 32:3-4).
Innymi słowy, Bóg jest stały i niezawodny dla Swego ludu.
Niczym skała, Bóg nie zmienia się z dnia na dzień, z chwili na chwilę.
“Lecz Jeszurun utył i wierzgał –
Otyłeś, obrosłeś w tłuszcz, zgrubiałeś;
Opuściłeś Boga, który cię uczynił,
I lekceważyłeś Skałę swego zbawienia.
Pobudzili go do zazdrości obcymi bogami,
Rozdrażnili go obrzydliwościami.
O Skale, która cię spłodziła, zapomniałeś,
I zapomniałeś Boga, swego Stwórcę”. (Powtórzonego Prawa 32:15-16,18).
Mojżesz powiedział im, że Bóg ich opuści jeśli zwrócą się do
innych “skał”:
“Jakże mógłby jeden gonić tysiąc
I dwóch zmusić do ucieczki dziesięć tysięcy,
Gdyby ich Skała nie zaprzedała ich
I PAN ich nie wydał?
Bo ich skała nie jest jak nasza Skała,
Nasi wrogowie sami są sędziami”.
(Powtórzonego Prawa 32:30-31)
Bogowie innych narodów są jak małe skały, bez większej
wartości. Izrael popełniłby głupstwo opuszczając Prawdziwą Skałę,
ponieważ z czasem Bóg zniszczyłby te kamyczki.
“I powie: Gdzie są ich bogowie?
Ta skała, w której pokładali ufność?”
(Powtórzonego Prawa 32:37)
Gdy narodził się Samuel, jego matka Anna chwaliła Boga jako jej
Skałę:
“Nikt nie jest tak święty jak PAN. Nie ma bowiem nikogo oprócz
ciebie i nikt nie jest taką skałą jak nasz Bóg” (1 Samuela 2:2).
Dawid również chwalił Boga jako jego Skałę:
“Powiedział: PAN jest moją skałą, moją twierdzą i moim
wybawicielem. Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem
mojego zbawienia, moją wieżą i moją ucieczką, moim zbawicielem;
wybawiasz mnie od przemocy. Bo któż jest Bogiem oprócz PANA? Któż
skałą oprócz naszego Boga? PAN żyje, niech będzie błogosławiona
moja skała, niech będzie wywyższony Bóg, skała mojego zbawienia.”
(2 Samuela 22:2-3,32,47).
Psałterz pełen jest odniesień do Boga jako naszej Skały:
“Do ciebie wołam, PANIE, Skało moja; nie bądź głuchy na moje
wołanie“ (Psalm 28:1).
“Nakłoń ku mnie swego ucha, czym prędzej mnie ocal; bądź mi mocną
skałą, domem obronnym, abyś mnie wybawił. Ty bowiem jesteś moją
skałą i twierdzą” (Psalm 31:2-3).
“Powiem Bogu, mojej skale: Czemu o mnie zapomniałeś? Czemu
chodzę smutny z powodu ucisku wroga?” (Psalm 42:9)
“Chodźcie, śpiewajmy PANU, wykrzykujmy radośnie skale naszego
zbawienia". (Psalm 95:1; por. również 61:23; 62:7; 71:3; 89:26; 92:15;
94:22).
Izajasz również nazywa Boga Skałą Izraela:
“A ponieważ zapomniałeś o Bogu twojego zbawienia i nie pamiętałeś
o skale twojej mocy...” (Izajasza 17:10)
“Pokładajcie nadzieję w PANU na wieki, bo JEHOWA BÓG jest wieczną
skałą” (Izajasza 26:4; por. 30:29; 44:8).
Możemy podsumować to, co Biblia mówi o Bogu jako naszej
Skale zauważając pięć rzeczy.
Po pierwsze, skała wskazuje na siłę.
Skała jest twarda i mocna, a jeśli jest skałą wielką, jest również
praktycznie niezniszczalna.
Po drugie, Bóg prezentuje Siebie jako skałę, w której można się
ukryć, fortecę. Bóg umieścił Mojżesza w rozpadlinie skalnej, aby
uchronić go przed pochłaniającą chwałą Pana (Wyjścia 33:22); a jako
że ta skała często określana jest jako miejsce “obok Mnie”,
komentatorzy często łączą ją z Jezusem Chrystusem, naszym Obrońcą.
Po trzecie, Bóg jako Skała wskazuje na sąd. Jeżeli spadnie na
ciebie wielka skała, zostaniesz zmiażdżony, a taką właśnie sądną skałą
jest Bóg. Jezus nazwał siebie “kamieniem, który odrzucili budujący” i
powiedział, że “każdy, kto upadnie na ten kamień, roztrzaska się”
(Łukasza 20:17-18). Upadek na Kamień i roztrzaskanie jest obrazem
zbawienia, ale Kamień spadający na ciebie jest obrazem sądu. Możemy
przy okazji przypomnieć sobie, że wyznaczoną metodą egzekucji w
Biblii było ukamienowanie (Powtórzonego 13:10 itd.). Danielowa
wizja historii świata pokazała Królestwo Chrystusa jako “kamień
odcięty bez pomocy rąk”, który miał uderzyć i roztrzaskać królestwa
świata (Daniela 2). W niejasnym fragmencie, święci radują się, gdy
dzieci Babilonu zostają roztrzaskane o skałę (Psalm 137:9) - ale w
świetle Ew. Łukasza 20:18 musimy zadać sobie pytanie - czy wskazuje to
na zniszczenie, czy zbawienie? Jako że Kościół zawsze widział wody
chrztu jako wody sądu prowadzącego do zbawienia, chrzcielnice
często wykonywane były z kamienia.
Po czwarte, Bóg jako nasza Skała jest fundamentem Swojego
domu, Swojego Królestwa. Mądry człowiek buduje swój dom na tej
Skale (Mateusza 7:24-25). Chrystus jest najważniejszym kamieniem
węgielnym, a my jesteśmy żywymi kamieniami (Efezjan 2:20; 1 Piotra
2:6).
Po piąte, potężna skała daje cień, obraz Bożej opatrzności i
ochrony. Widzieliśmy, że obłok chwały Boga dawał Izraelowi cień na
pustyni (Izajasza 4:6; 25:4). A wielka, dająca cień skała jest jak ten
właśnie obłok, w swoim kształcie i funkcji.
Dzieci Boże, jako Jego obrazy, również są jak skały. Bóg jest
Wielką Skałą, a my jesteśmy małymi skałami. Wspominałem już o tym
jak my, jako żywe kamienie, jesteśmy zbudowani na fundamencie,
którym jest Bóg. Jesteśmy Jego żywą świątynią. Księga Izajasza 32:2 mówi o
wzajemnej posłudze Chrześcijan jako skał: “I ten mężczyzna będzie
jak zasłona przed wiatrem i jak schronienie przed burzą; jak
strumienie wód w suchym miejscu, jak cień wielkiej skały w
spragnionej ziemi".
Najbardziej znany fragment, który o tym mówi to Mateusza
16:18, “Ja ci też mówię, że ty jesteś Piotr, a na tej skale zbuduję mój Kościół.” Imię Piotr oznacza skałę, ale nie jest tym samym słowem co
słowo określające Skałę, na której Chrystus buduje Swój Kościół. To
drugie słowo oznacza “wielką skałę” lub “opokę, fundament". Piotr
jest więc małą skałą, “odłamkiem Prawdziwej Skały”.
Powyższy tekst jest fragmentem książki "Through New Eyes" (s. 69-73).
tłum. Mikołaj Woźny
