Poinformowałeś mnie, że należysz do chrześcijańskiej wspólnoty, która gromadzi się na nabożeństwa w szabat (sobotę), zgodnie z Bożym ustanowieniem zawartym w Księdze Rodzaju 2:3. Zapytałeś również, dlaczego nie przestrzegamy tego nakazu i gromadzimy się jako Kościół w niedzielę - pierwszy dzień tygodnia.
Pozwól, że krótko odpowiem.
Zacznę od tego, że Boże ustanowienie dotyczące szabatu nie mówi o nabożeństwach w ten dzień. Szabat był przede wszystkim dniem odpoczynku od pracy. Boży nakaz dotyczący szabatu, zarówno w Księdze Rodzaju, jak i później w Dekalogu (Wj 20 i Pwt 5) koncentruje się na odpoczynku, nie na nabożeństwie, choć zgromadzenia Izraela oczywiście również miały miejsce tego dnia. Akcent był jednak położony gdzie indziej.
W Nowym Przymierzu zaszła jednak istotna zmiana zarówno jeśli chodzi o dzień, jak i powód zgromadzenia Bożych dzieci. Jako Kościół nie gromadzimy się w sobotę, w siódmy dzień tygodnia celebrując stworzenie świata, lecz w pierwszy dzień tygodnia. A powodem zgromadzenia Kościoła jest zmartwychwstanie Pańskie. Tak jak moich urodzin nie obchodzę w inny dzień niż 7 kwietnia, tak zmartwychwstania Pańskiego Kościół nie celebruje w inny dzień niż w dniu, w którym Chrystus powstał z grobu, a więc pierwszego dnia tygodnia.
Zatem powodem zgromadzenia Kościoła nie jest Boży odpoczynek siódmego dnia, lecz zmartwychwstanie Pańskie i odpocznienie w dziele Chrystusa. Nie świętujemy na nabożeństwie stworzenia świata, lecz nowe stworzenie.
Szabat był obrazem i zapowiedzią tej rzeczywistości. Świętowanie szabatu po zmartwychwstaniu Jezusa to powrót do cieni i praktyczna deklaracja: Mesjasz jeszcze się nie narodził.
Masz rację, że Pan Jezus oczywiście zachowywał szabat, tak samo jak został obrzezany i uczestniczył w Święcie Paschy i innych świętach Starego Testamentu. To jednak zrozumiałe. Wszak żył w okresie Starego Przymierza przed ofiarą krzyżową, zmartwychwstaniem i wylaniem Ducha Świętego.
Być może będziesz jednak zaskoczony faktem, że w Nowym Testamencie nie ma ani jednej wzmianki o nabożeństwie Kościoła w szabat po zmartwychwstaniu Chrystusa. Szabat był dla uczniów Jezusa dniem odwiedzania synagogi i głoszenia nienawróconym Żydom Ewangelii. Natomiast zgromadzenie Kościoła z publicznym zwiastowaniem Słowa (kazanie), łamaniem chleba (Wieczerza) miało miejsce pierwszego dnia po szabacie (Dz 20:7).
Dlatego to, czy świętujemy Chanukę, Paschę i Szabat - z jednej strony, czy Boże Narodzenie, Wielki Piątek i Wielkanoc - z drugiej strony, wiele mówi o naszej teologii i zrozumieniu, co zmieniło lub czego nie zmieniło wcielenie Syna Bożego, krzyż i pusty grób.
Przyczyną nabożeństwa Kościoła od samego początku było i jest zmartwychwstanie Chrystusa. Dlatego tydzień rozpoczynamy od spotkania z Nim wokół Jego Słowa i Stołu Pańskiego. Najpierw przychodzimy do Ogrodu po Boże pouczenie i Boży pokarm, a następnie Bóg nas rozsyła do naszych powołań, byśmy czynili ziemię poddaną, pełniąc Jego wolę.
Mam nadzieję, że powyższe wyjaśnienie pomoże Ci lepiej zrozumieć powody, dla których gromadzimy się pierwszego dnia tygodnia.
Serdecznie Cię pozdrawiam.
pastor Paweł
