Jako chrześcijanie często mówimy, że chrześcijaństwo jest relacją. Mamy na myśli to, że nasze zbawienie nie opiera się na rytualnych zachowaniach i praktykach (choć chrześcijańska wiara zawiera je w sobie), lecz na żywej więzi z Bogiem, którą nawiązujemy poprzez wiarę w Jego Syna Jezusa Chrystusa. W niniejszym opracowaniu chciałbym powiedzieć o ważnej praktyce rozwijania owej relacji z Bogiem, praktyce duchowego wzrostu, którą jest codzienny cichy czas z Bogiem przeznaczony na rozważanie Słowa Bożego i modlitwę.
Chodzi najzwyczajniej o regularne spotkanie sam na sam z Bogiem, które pozwala nam odciąć się od innych rzeczy i skupić się wyłącznie na Nim. Oczywiście, utrzymywanie regularnego cichego czasu samo w sobie nie jest celem. Chodzi o pogłębianie więzi z Jezusem, ale wydzielenie szczególnej chwili tylko dla Boga jest biblijnym i Chrystusowym sposobem umacniania, pogłębiania wiary i naszej więzi z Bogiem.
Pan Jezus powiedział: „Trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie” (J 15:4-5).
Latorośle, aby wydawać owoce, muszą być złączone z krzewem winnym. Sposobem umacniania tego związku z krzewem winnym, z Jezusem – jest praktykowanie cichego czasu.
JEZUS NA ODOSOBNIENIU
W Ewangeliach widzimy, że dla Jezusa czas sam na sam z Bogiem był priorytetową sprawą: „Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: Wszyscy Cię szukają. Lecz On rzekł do nich: Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem. I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy” (Mk 1:35-39).
Pan Jezus był bardzo zaangażowany w życie ludzi. Nauczał, czynił cuda, spędzał czas z grzesznikami na wspólnych posiłkach, przemieszczał się. Jednocześnie był świadomy, że nie będzie mógł skutecznie pełnić służby bez kontaktu z Ojcem. Jeśli coś miał dawać, musiał również coś przyjmować. Jeśli chcemy skutecznie pracować, musimy odpocząć. Jeśli chcemy, by nasz samochód skutecznie dowiózł nas do celu, musimy co jakiś czas się zatrzymywać, by uzupełnić paliwo. I nie jest to czas stracony. To czas niezbędny do tego, aby skutecznie funkcjonować.
Tak było w życiu Pana Jezusa i tak też jest w naszym życiu. Jeśli mamy coś dawać, musimy najpierw wziąć. Jeśli chcemy skutecznie pracować, najpierw musimy zjeść śniadanie. Jeśli chcemy nieść innym zachętę, musimy czerpać zachętę.
Oczywiście tym cotygodniowym centralnym wydarzeniem w życiu każdego chrześcijanina powinno być nabożeństwo, na którym otrzymujemy regularne posilenie: czytane i wyjaśnianie Słowo Boże, wspólnotę przy Stole Pańskim, wspólny śpiew, wspólną modlitwę, błogosławieństwo…
Jednak chrześcijaństwo nie kończy się na niedzieli. W zasadzie rozpoczyna się od nabożeństwa, a nie kończy na nim. Jezus nie tylko chodził w szabat do świątyni czy synagogi, nie tylko świętował wedle kalendarza ludu Bożego. Ewangelię ukazują nam Zbawiciela, który miał również cichy czas na rozmowę z Bogiem.
Zanim Jezus udawał się do ludzi, najpierw zwracał się do Ojca. „Gdy Jezus to usłyszał, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo” (Mt 14:13). „Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę” (J 6:15). Pomimo przepełnionego zajęciami dnia, Jezus „oddalił się na pustkowie i modlił się” (Łk 5:16).
Jeżeli Jezus potrzebował czasu modlitwy i cichego przebywania w Bożej obecności, o ileż bardziej my tego potrzebujemy? Potrzebujemy obecności nieba, by wiernie pełnić obowiązki na ziemi. Potrzebujemy spotkania z Bogiem, zanim spotkamy się z ludźmi. Potrzebujemy przeczytać email od Pana Boga, zanim przeczytamy emaile od ludzi.
INNE PRZYKŁADY W BIBLII
Praktyka tego czasu z Bogiem sam na sam jest widoczne również w życiu bohaterów wiary w Starym Testamencie. Jednym z nich był Mojżesz.
„A Mojżesz wstąpił na górę do Boga, Pan zaś zawołał nań z góry, mówiąc: Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz synom izraelskim” (Wj 19:3, por. 19:19-20). „Wyciął więc dwie kamienne tablice, takie jak poprzednie, i Mojżesz wstał wcześnie rano i udał się na górę Synaj, jak mu nakazał Pan, i wziął do ręki dwie kamienne tablice” (Wj 34:4).
Prorok Daniel regularnie spotykał się z Bogiem, aby rozmawiać z Nim i Go słuchać (Dn 6:11). „A gdy Daniel się dowiedział, że sporządzono to pismo, udał się do swojego domu, a miał w swym górnym pokoju okna otwarte w stronę Jeruzalemu i trzy razy dziennie padał na kolana, modlił się i wysławiał swojego Boga, jak to zwykle dotąd czynił”.
Król Dawid modlił się: „Zważ na głos błagania mego, Królu mój i Boże mój, bo modlę się do ciebie. Panie, od rana racz słuchać głosu mojego; Rano przedkładam ci ofiarę i wyczekuję” (Ps 5:3-4, por. Ps 55:17).
Eliasz miał „cichy czas”, aby usłyszeć cichy głos Boga przypominający łagodny wiatr (1Krl 19:12).
Wiele wersetów wskazuje na poranek. „Abraham zaś, wstawszy wcześnie rano, udał się na to miejsce, gdzie stał przed Panem” (Rdz 19:27). „A gdy minęły dni uczty, posyłał Job po nich, aby ich poświęcić: wstawał wczesnym rankiem i składał całopalenia za każdego z nich. Myślał bowiem Job: Może zgrzeszyli moi synowie i znieważyli Boga w swych sercach; tak czynił Job zawsze” (Jb 1:5). „I wstawszy wcześnie rano, wziął Jakub ów kamień, który sobie podłożył pod głowę, postawił go jako pomnik i nalał oliwy na jego wierzch” (Rdz 28:18). „Następnego dnia wcześnie rano pokłonili się Panu i wrócili do swego domu w Ramie; a gdy Elkana złączył się z Anną, swoją żoną, Pan wspomniał na nią” (1Sm 1:19).
CICHY CZAS I TY
Jezus i Boży ludzie spotykali się więc z Bogiem sam na sam. Lecz zauważmy, że nie wynikało to z tego, że w Biblii mamy coś w rodzaju przykazania: „Módlcie się rano”. Mamy np. polecenie: „Nie opuszczajcie zgromadzeń Kościoła”, jak naucza List do Hebrajczyków 10:24-25, ale nie mamy polecenia dotyczącego cichego czasu. Mimo to Jezus, Mojżesz, Dawid, Daniel po prostu potrzebowali tego. Nie jest to oczywiście sposób na zadowolenie Pana Boga, nie jest to element prawa i nie możemy tego traktować jak jarzma, które musi nosić każdy chrześcijanin. To nie może być arena naszej wydajności, na której jako chrześcijanie czujemy, że Bóg codziennie przyjmuje nas na podstawie naszych czynów, a nie na tym, co uczynił Chrystus.
Zatem to nie jest przykazanie. Tak samo jak przykazaniem nie jest codzienne spożywanie śniadania. Nie musimy go jeść, ale szybko poczujemy jego brak. Tak gdzieś ok. godziny 12 w południe zaczniemy już myśleć o obiedzie lub późnym śniadaniu.
Pomyślmy więc o cichym czasie z Bogiem jak o codziennym posiłku, a o nabożeństwie jak o świątecznym obiedzie w gronie całej rodziny. Czy Biblia nakazuje nam jeść śniadanie? Nie. Jeśli jednak niczego w ciągu dnia nie zjemy, będziemy słabi i nieskuteczni w pracy. Chcemy jeść minimum trzy posiłki w ciągu dnia, bo tego potrzebujemy i wiemy jakie będą skutki braku pokarmu i witamin. I tym właśnie jest cichy czas z Bogiem. Jest spotkaniem z Bogiem, pokarmem dla duszy, uzupełnieniem duchowych witamin.
Na czym polega cichy czas z Bogiem? Jest to po prostu czas spędzony na czytaniu, rozważaniu Słowa Bożego i modlitwie – bez rozpraszania naszej uwagi przez cokolwiek innego. Nie chodzi tu o wypełnianie luk w ciągu dnia, kiedy możemy się pomodlić w trakcie jazdy autem, stania w kolejce na poczcie lub oczekiwanie na kogoś. Ważne, żeby wyodrębnić i przeznaczyć czas w ciągu dnia, w którym skupimy się wyłącznie na Bogu, Jego Słowie i modlitwie.
To nie musi być nie wiadomo jak długi czas, ale też nie chodzi o coś w rodzaju: „Cześć Boże”. To może być 15-30 minut, które warto sobie wcześniej zaplanować jako stałe wydarzenie w ciągu dnia o określone porze, np. przed lub po śniadaniu. Osobiście uważam, że poranek jest najlepszy, ponieważ mamy wiele takich przykładów w Piśmie i jest to dobry sposób na postawienie Boga na pierwszym miejscu, zanim rozpoczniemy nasze obowiązki i spotkania z ludźmi.
Zdarza się, że poranki nie są najlepsze. Kluczem jest tu jednak zapewnienie sobie chwili ciszy i spokoju, niezmąconego obecnością innych ludzi, dźwiękami, myślami o obowiązkach, presją czasu. Czyli w tym czasie odłóżmy telefon, nie sprawdzajmy poczty e-mail, trzymajmy się z dala od głośnych i hałaśliwych miejsc. Przeznaczmy nasze myśli i serce wyłącznie na spotkanie z Bogiem.
JAKIE SĄ POWODY I KORZYŚCI Z CICHEGO CZASU?
1. Zostaliśmy stworzeni, aby mieć społeczność z Bogiem
„Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz” (Rdz 1:27, 2:7, 3:8). Celem czasu z Bogiem jest pogłębianie społeczności z Nim. Jezus umarł, aby przywrócić nam relację z Bogiem. „Wierny jest Bóg, który was powołał do społeczności Syna swego Jezusa Chrystusa, Pana naszego” (1 Kor 1:9). Pomyśl o cichym czasie jako narzędziu i środku służącemu realizacji celu, dla którego zostaliśmy stworzeni i dla którego umarł Jezus. Celem jest wspólnota z Nim.
2. Osobisty czas sam na sam z Bogiem był źródłem siły Jezusa
Pan Jezus często oddalał się w odludne miejsca i modlił się (Mk 1:35; Łk 5:16; 22:39). Potrzebujemy jeść, by żyć. Potrzebujemy powietrza, by oddychać. Potrzebujemy duchowego pokarmu i duchowego powietrza dla naszych dusz.
3. Każda osoba, która skutecznie służyła Bogu, rozwinęła ten nawyk
Biblijne przykłady można mnożyć: Abraham, Mojżesz, Dawid, Daniel, Eliasz, Paweł itd. Nie można być zdrowym chrześcijaninem, mieć zdrowej więzi z Bogiem bez regularnej modlitwy i rozważania Słowa Bożego. Bez tego możesz być chrześcijaninem, ale nie chrześcijaninem silnym i dojrzałym.
4. Potrzebujemy czasu, w którym będziemy (również indywidualnie) oddawali chwałę Bogu
Oczywiście nie Bóg tego potrzebuje, lecz my. Po co zostaliśmy stworzeni? By chwalić Boga i cieszyć się Nim na wieki. Cichy czas to nie tylko czas próśb, lecz uwielbienia Boga. Nie tylko we wspólnocie czcimy Boga, lecz powinniśmy to czynić w osobistej modlitwie. „Oddaj Panu chwałę należną Jego imieniu. Czcij Pana w blasku Jego świętości” (Ps 29:2). Bóg szuka czcicieli, nie zaś teologów: „Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali. Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie” (J 4:23).
5. Potrzebujemy nastrojenia serca, ukierunkowania przez Boga
„Panie, wskaż mi drogi swoje, Ścieżek swoich naucz mnie! Prowadź mnie w prawdzie swojej i nauczaj mnie. Ty bowiem jesteś Bogiem zbawienia mego, Ciebie tęsknie wyglądam codziennie!” (Ps. 25:4-5). Potrzebujemy Bożego prowadzenia, Bożej mądrości w naszych codziennych sprawach i decyzjach. Czas z Bogiem to m.in. szukanie Jego woli, obecności, mądrości w naszych sprawach i decyzjach. Chrześcijanin to uczeń Jezusa, nie zaś niezależny atom, który sądzi, że posiadł całą mądrość wraz z nawróceniem. Potrzebujemy Boga nie tylko podczas nawrócenia, lecz każdego dnia.
6. Rozkoszowanie się Panem
Chrześcijaństwo to o wiele więcej niż zaakceptowanie Jezusa jako Pana i Zbawiciela. To także chodzenie z Nim, cieszenie się Jego bliskością. Osobisty czas z Bogiem jest właśnie okazją do rozkoszowania się Bożą obecnością. „Rozkoszuj się Panem, A da ci, czego życzy sobie serce twoje!” (Ps 37:4). „Dasz mi poznać drogę życia, Obfitość radości w obliczu twoim, Rozkosz po prawicy twojej na wieki” (Ps 16:11).
Spędzanie czasu sam na sam z Jezusem nasyca nasze serca. „Złodziej przychodzi tylko po to, by kraść, zarzynać i wytracać. Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały” (J 10:10).
7. Stawanie się podobnym do Jezusa
„A widząc odwagę Piotra i Jana i wiedząc, że to ludzie nieuczeni i prości, dziwili się; poznali ich też, że byli z Jezusem” (Dz 4:13). Znamy powiedzenie: Z kim przestajesz takim się stajesz. Przebywając w obecności Jezusa, stajemy się bardziej podobni do Niego. Nie tylko odsuwamy się na bok od zgiełku, aby pogłębić naszą przyjaźń z Chrystusem, ale także po to, aby ta przyjaźń wywarła na nas wpływ, aby przemieniać nasz charakter. Jeśli chcemy przemiany, wzrostu, dojrzałości, nie nastąpi to bez duchowej praktyki. W Ewangelii Marka 1:17 nasz Pan mówi: „Chodźcie za mną, a uczynię was rybakami ludzi”. Dwa rozdziały dalej czytamy: „I powołał ich dwunastu, żeby z nim byli i żeby ich wysłać na zwiastowanie ewangelii” (Mk 3:14). Zwróćmy uwagę na kolejność. Najpierw uczniowie spędzali czas z Jezusem, a następnie Pan wyprawił ich w drogę. Rezultatem przebywania z Jezusem jest pragnienie okazywania wierności przez Jego uczniów w świecie.
8. Cichy czas sprawia, że jesteśmy zachęceni i bardziej świadomi obecności Boga
Jednym z największych wyzwań życia chrześcijańskiego jest tendencja zapominania o Bogu. Chociaż nie jest to zamierzone, łatwo pochłaniają nas troski codziennego życia i tracimy z oczu fakt, że Bóg jest obecny przy nas w każdej chwili. Chrześcijański autor Patrick Morley wypowiedział się o tym w następujący sposób: „Kiedy jakiś człowiek mówi mi, że nie czuje się zbyt blisko Boga, pierwsze pytanie, które zadaję, brzmi: Opowiedz mi o swoim czasie z Bogiem. Czy się modlisz? Czytasz Słowo Boże? Przeznaczasz chwilę w ciągu dnia na spotkanie z Bogiem? Często problem jest po prostu tutaj”. Jeśli z kimś się nie spotykamy, to nic dziwnego, że nie czujemy się blisko tej osoby, czegoś nam brakuje w więzi z nią. Obecność Bożą odczujemy bardziej, jeśli będziemy pielęgnować codzienne spędzanie z Nim czasu.
9. Codzienny cichy czas ustala rytm w naszym życiu
Kiedy Bóg stworzył wszechświat, stworzył pewne schematy i rytm. Za każdym razem, gdy Ziemia okrąża Słońce, przeżywamy rok. Ten rok składa się z pór i cyklów. Jest czas narodzin, wzrostu, żniw i spoczynku. Bóg ustanowił także cykl religijny w życiu Izraela. Mieli pracować sześć dni, a siódmego dnia mieli przestać pracować i odpocząć. Co więcej, ich rok obfitował w stałe święta, podczas których mieli gromadzić się na nabożeństwie i świętować przed Panem.
Cichy czas pomaga nam utrzymać więź z Jezusem poprzez ustanowienie regularnego rytmu w naszym życiu. Mamy nie tylko cotygodniowy rytm nabożeństwa, ale dbajmy o codzienny rytm rozwijania osobistej relacji z Jezusem. Wówczas nabożeństwo będzie radosnym świętowaniem czcicieli, którzy mają bliską więź z Bogiem i nie mogą doczekać się, by wspólnie Go uczcić.
10. Cichy czas odświeża nasze dusze i wnosi pokój
Król Dawid mówi w Psalmie 23: „Pan jest pasterzem moim, Niczego mi nie braknie. Na niwach zielonych pasie mnie. Nad wody spokojne prowadzi mnie. Duszę moją pokrzepia. Wiedzie mnie ścieżkami sprawiedliwości Ze względu na imię swoje”.
Gdy skupiamy uwagę na Bogu zamiast na swoich problemach, zostajemy obdarzeni pokojem. Mamy Jego obietnicę: „Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie (Flp 4:6-7).
Mamy również wezwanie: „A w sercach waszych niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też powołani jesteście w jednym ciele; a bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych (Kol 3:15-16).
Potrzebujemy czasu z Bogiem, by mieć w sobie pokój, by problemy dnia nie chwiały, nie targały naszymi emocjami, zaufaniem Bogu.
11. Czas z Bogiem to otrzymanie wskazówek i wskazanie kierunku
Jeśli wierzymy, że Bóg kieruje naszym życiem, jeśli jesteśmy uczniami Jezusa i ufamy Jego mądrości, to powinniśmy poświęcić czas na wysłuchanie Jego instrukcji, zachęty i pouczenia. Cichy czas z Bogiem pomaga nam w tym. Bóg zawsze przemawia, ale my nie zawsze mamy uszy do słuchania. Musimy mieć postawę młodego Samuela, który odpowiedział Bogu: „Mów Panie, bo sługa twój słucha”. To dobry przykład modlitwy przed czytaniem Biblii. Musimy uważnie słuchać, by nabyć mądrości. Musimy uczyć się o Bożych drogach dla nas, abyśmy szli we właściwym kierunku w naszym życiu.
„Słowo twoje jest pochodnią nogom moim i światłością ścieżkom moim” (Ps 119:105). „Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na własnym rozumie! Pamiętaj o Nim na wszystkich swoich drogach, a On prostować będzie twoje ścieżki!”(Prz 3:5-6). Nie chodzi oczywiście o rezygnację z rozumu, lecz o to, że to nie nasz rozum jest ostateczną miarą. Jest narzędziem, a nie najwyższym standardem. Potrzebujemy Bożej mądrości, by rozświetlała nasze ścieżki.
W PRAKTYCE
Kiedy już wiemy, jak ważne jest spędzanie czasu w spokoju z Bogiem, pojawia się pewnie pytanie: co powinniśmy robić w tym czasie, aby było to efektywne?
Zacznijmy od tego, że powinniśmy zarezerwować na to czas. Pan Jezus odszedł i modlił się. Kiedy? Wcześnie rano. Najlepiej zacząć dzień z Panem. Nie dawajmy Bogu resztek naszego czasu, lecz początek dnia! „Rano, Panie, usłysz mój głos; rano kładę przed tobą moje prośby i czekam w oczekiwaniu (Ps 5:3). Jeśli orkiestra chce zagrać dobry koncert, musi najpierw nastroić instrumenty. I to przed koncertem, nie po nim. Dobrze jest dostroić serce przed rozpoczęciem każdego dnia.
Jeśli sportowiec chce rozegrać dobre zawody musi najpierw rozciągnąć mięśnie. Stephen Olford powiedział kiedyś: „Chcę słyszeć głos Boga, zanim rano usłyszę głos kogokolwiek innego. Jego głos chcę słyszeć wieczorem jako ostatni”.
Sam cichy czas może wyglądać u każdego nieco inaczej, ale myślę, że najlepiej pomyśleć o trzech jego elementach: modlitwa o światło Ducha Świętego i dziękczynna za nowy dzień, czytanie Biblii i refleksja nad tekstem, a następnie modlitwa związana z tym co przeczytaliśmy i prośby o bieżące sprawy.
Dobrze jest notować własne myśli, wnioski z czytania, dlatego warto mieć jakiś notes lub puste kartki na końcu Biblii do zapisywania myśli. Prowadzenie notatek pomaga przypomnieć sobie, co Bóg nam dziś powiedział w Słowie lub podzielić się tą myślą z innymi, np. z rodziną lub na grupie biblijnej.
U mnie ten cichy czas najlepiej działa w połączeniu z kawą. Niektórzy lubią sobie włączyć cichą muzykę uwielbieniową w tle ze Spotify lub YouTube. Dobrze jest mieć pewien plan czytania Biblii. Biblię można czytać od początku, rozdział po rozdziale. Są także plany chronologiczne, dzielące fragmenty z Nowego i Starego Testamentu na każdy dzień. Ja zwykle czytam 2-3 rozdziały ze Starego Testamentu, 1-2 rozdziały z Nowego oraz jeden Psalm lub fragment z Księgi Przysłów. Niektórzy używają dziennika modlitewnego. Aby łatwiej zapamiętać intencje do modlitwy lub zachować systematyczność, można podzielić sprawy do modlitwy po poszczególne dni wg np. takiego schematu:
Poniedziałek P – jak praca, pracownicy, przełożeni, Polska.
Wtorek W – wierzący z twojego kościoła i z innych wspólnot.
Środa S – siostra, syn, a więc cała rodzina: córka, brat, mama, tata
Czwartek C – czczenie Boga – szczególny dzień na adorację, dziękczynienie za wszystko, co ci daje i robi w twoim życiu.
Piątek P – prześladowani chrześcijanie, pastor (starsi).
Sobota S – sołtys z twojej wsi, prezydent miasta, władze.
Niedziela N – nawrócenie bliskich.
Możecie być oczywiście bardziej twórczy niż ja, ale przykazaniem Pańskim jest, abyśmy się modlili o siebie nawzajem. Nie zaniedbujmy tego. Nie pozbawiajmy się tej zachęty, umocnienia i możliwości. Bóg kocha odpowiadać na modlitwy, więc tym bardziej ją praktykujmy.
MATERIAŁY
Krótko o materiałach, którymi warto się posługiwać.
Plan czytania Biblii
To bardzo pomocne narzędzie, by się nie zgubić w czytaniu. Takie harmonogramy prowadzą czytelnika systematycznie przez całą Biblię. Czytając około cztery rozdziały dziennie, przeczytamy całą Biblię w rok. Dwa rozdziały dziennie to Biblia w dwa lata. Niektórzy z początkiem roku postanawiają przeczytać całą Biblię w rok lub dwa. Można urozmaicać sobie „dietę” planem: dwa rozdziały ze Starego Testamentu, 1 Psalm/Przypowieści, 1 rozdział z Nowego Testamentu.
Zeszyty z rozważaniami
Są bardzo pomocne w omówieniu jakiejś małej partii tekstu lub wersetu. Sugeruję, by nie zastępowały czytania Biblii, ale uzupełniały je. W ten sposób osobiście z nich korzystam. Używam np. następujących rozważań: „Codzienne inspirację”, „Nasz codzienny chleb”, „Słowo na dzisiaj”. Kilka rozdziałów z Biblii + rozważanie na dany dzień to dobra duchowa dieta.
Aplikacje w telefonie
Jest ich coraz więcej, np. dostępne są mobilne wersje powyższych tytułów. Ważne, by nie stały się „zapychaczami” luk w ciągu dnia, np. podczas jazdy tramwajem i nie zastępowały cichego czasu.
KILKA MYŚLI NA KONIEC
1. Co, jeśli przegapimy cichy czas?
• Nie czujmy się winni.
• Nie poddawajmy się. Następnego dnia ruszajmy dalej.
• Postarajmy się nie odpuszczać sobie cichego czasu, usprawiedliwiając się tym, że Bóg jest wyrozumiały i że nie od tego zależy zbawienie itd. To wszystko prawda, ale bądźmy wytrwali. Nie ma problemu, jeśli ktoś nie zje rano śniadania, lecz jeśli z omijania śniadania lub obiadu zrobimy nawyk, to pozbawiamy się czegoś ważnego i potrzebnego. Doceńmy istotę tej praktyki i postarajmy się o samodyscyplinę w tym względzie. Pamiętajmy, że celem jest pogłębienie naszej relacji z Bogiem, a nie odhaczanie czytania jako obowiązku z listy zadań na dany dzień.
Przypomnijmy sobie, że był to ważny czas w życiu Pana Jezusa. To powinno nas inspirować do naśladowania Go w tym względzie.
Sądzę, że każdy z nas jest w stanie wygospodarować te 20 minut dziennie na duchową praktykę. Pomyślmy ile czasu spędzamy na mediach społecznościowych, rozrywce na smartfonie. Na pewno nie mamy wymówki: „Nie mam na to czasu”. Zwyczajnie jest to kwestia naszych chęci, by taki czas w ciągu dnia mieć. Marcin Luter powiedział kiedyś: „Mam dziś tyle do zrobienia, że muszę spędzić co najmniej trzy godziny na modlitwie”. To nie muszą być 3 godziny. Ale jeśli zaczniemy od 20 minut, szybko przekonamy się, jak pozytywnie wpłynie to na naszą zachętę, umocnienie w wierze i na naszą więź z Bogiem.
2. Jeśli napotkamy na inspirującą nas prawdę podczas czytania Pisma Świętego, dzielmy się naszymi odkryciami z ludźmi w Kościele, rodziną. Zwróćmy uwagę, jak Dawid wylewa swą duszę przed Panem. Nie byłoby to możliwe bez bliskiej więzi, którą miał z Bogiem. Chrześcijaństwo to nie tylko poprawność i posłuszeństwo, ale więź, rozkoszowanie się Bogiem. Charles Spurgeon powiedział kiedyś: „Jeśli jesteśmy słabi we wspólnocie Bogiem, to jesteśmy słabi wszędzie indziej”.
3. W jaki sposób pan Jezus oparł się silnej pokusie Diabła? Był prowadzony przez Ducha Świętego (Łk 4:1, por. Łk 4:14, Mt 4:1) oraz napełniony Słowem Świętym. Boży „szablon zwycięstwa” nie zmienił się. Cichy czas z Bogiem wzmocni nas Słowem Bożym w codziennych walkach z pokusą!
Życie fizyczne jest podtrzymywane pożywieniem. Zatroszczmy się również o pokarm duchowy, o chleb życia dla naszych dusz. A tym pokarmem duchowym jest Pan Jezus, który utożsamia się ze swoim Słowem, jest nazywany Słowem i przychodzi do nas poprzez swoje Słowo (J 1:1; Obj 19:13).
Życzę radości, ekscytacji i wytrwałości w waszym cichym czasie z Bogiem!
