Zatem nakazem Pana Jezusa nie jest tylko ogólne przykazanie: sprawujcie Komunię. Powiedział TO CZYŃCIE. Co mamy czynić? To, co On robił.
Co zaś robił Pan Jezus? Wziął chleb, błogosławił, dawał uczniom.
Potem wziął kielich. Zwróćmy uwagę: już po zjedzonym chlebie. Błogosławił i podał uczniom.
Zrozumienie Wieczerzy Pańskiej jest związane właśnie z tą kolejnością i czynnościami, które wykonał nasz Pan. Często ignorujemy te detale. Np. Pan Jezus nie podał uczniom chleba zamoczonego w winie. Nie podał im do jednego ręki chleba, do drugiej wina. Nie nakazał klękać przed chlebem i winem. Nie wznosił chleba do góry, abyśmy go adorowali.
Kolejną rzeczą jest to, że jedli wszyscy. Nie 7 z 12. Jedli wszyscy. Co ważne ponieważ ciałem podczas Wieczerzy Jezus nazwał nie tylko chleb, ale Paweł jako ciało identyfikuje również Kościół. Mówi, tak jest jeden chleb, tak wy jesteście jednym ciałem. Jeden chleb jest dla jednego ciała, kościoła. Dlatego Wieczerza powinna być spożywana podczas spotkań całego Kościoła, a tym jest nabożeństwo. Nie podczas grup domowych lub spotkań biblijnych w ciągu tygodnia, gdzie gromadzi się kilka osób z kościoła. Wieczerza to społeczność ciała.