1. Pamiętaj, jak Bóg wybawił Izraelitów
„I rzekł Mojżesz do ludu: Pamiętajcie o tym dniu, w którym wyszliście z Egiptu, z domu niewoli, bo przemożną ręką wyprowadził was Pan stamtąd. Nie wolno tedy jeść chleba kwaszonego” (Księga Wyjścia 13:3).
Dlatego ważne jest, abyśmy pamiętali, jak Bóg wybawił Izrael? Ponieważ to nasza historia! Historia Izraela w Starym Testamencie to historia Kościoła, naszego Kościoła, to historia naszych braci w wierze, ojców – jak mówi Paweł w 1 Liście do Koryntian 10. To historia ludu Bożego, drzewa oliwnego, do którego zostaliśmy włączeni.
Ta historia pokazuje nam łaskę i moc Boga. Izraelici nie zostali wybawieni przez swoją siłę, spryt, ale przez moc Pana. Wyzwolenie Izraelitów obrazuje, jak zostaliśmy wyzwoleni z niewoli grzechu. Przedstawia nasze wyjście z tego świata i stanie się prawdziwymi naśladowcami Chrystusa. Dlatego ta historia jest ważna dla nas. Pamiętając o niej – mamy pamiętać jaki jest Bóg, ale i kim my byliśmy oraz kim jesteśmy dziś. Byliśmy niewolnikami grzechu. Jesteśmy wolni w Chrystusie.
Ponadto, tę historię przypomina również Apostoł Paweł w 1 Liście do Koryntian 10, abyśmy uczyli się z przeszłości i upewnili się, że nie powtórzymy błędów naszych ojców, wśród których Bóg również działał w namacalny sposób.
Zatem pamiętajmy o wspaniałych dziełach Jahwe w naszym życiu. Nie zapominajmy o nich.
Wspominam dzieła Pana; Z pewnością będę wspominał Twoje dawne cuda
„Wspominam dzieła Pańskie, Zaiste, wspominam twoje dawne cuda. Rozpamiętuję wszystkie dzieła twoje I rozważam czyny twoje” (Psalm 77:12-14).
„Pamiętajcie o cudach, które uczynił, O znakach i wyrokach ust jego” (Psalm 105:5).
„Błogosław, duszo moja, Panu I nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego!” (Psalm 103:2).
Izrael odchodził od Pana, gdy zapominali o Jego dziełach. Pamiętaj o tym, skąd masz jedzenie, dach, rodzinę, zdrowie, życie. Pamiętaj jak to się stało, że nadal żyjesz, że nie jesteś w życiowym bagnie. Nie zapominaj, że Bóg jest dobry dla ciebie. Wspominaj Boże dzieła w Biblii, ale i w twoim życiu.
2. Pamiętaj o dniu szabatu
„Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić”(Księga Wyjścia 20: 8).
Wśród przykazań Bożych to, które zaczyna się od słowa „pamiętaj”, jest często zapomniane! Bóg mówi „pamiętaj”, a my często zapominamy nawet o tym, o czym On mówi: pamiętaj!
Dzień szabatu jest znakiem między Bogiem a Jego ludem. Przed przyjściem Jezusa Szabat miał przypominać ludowi Bożemu o stworzeniu świata w 6 dni i odpoczynku 7 dnia. A także przypominał o ocaleniu z Egiptu.
Był jednak zapowiedzią dzieła Jezusa i musimy na szabat spojrzeć chrystocentrycznie. Dzień Pański po przyjściu Jezusa wskazuje na nowe stworzenie i na ocalenie z niewoli grzechu. Dlatego tydzień zaczynamy, a nie kończymy od Dnia Pańskiego. Zmartwychwstanie Jezusa jest początkiem nowego stworzenia. Jezus jest pierworodnym z umarłych, pierwszym spośród umarłych. Zmartwychwstał w pierwszy dzień tygodnia. Dlatego kościół z tego powodu od samego początku spotyka się na nabożeństwie w niedzielę.
Pamiętaj o dniu Pańskim. Pamiętaj o nabożeństwie, pamiętaj o kościele, pamiętaj, by odpocząć i cieszyć się owocami pracy. W centrum Dnia Pańskiego stoi Bóg i sytość, radość, pokój, którymi możesz się cieszyć.
Sabat przypomina nam, że wszyscy potrzebujemy odpoczynku i że nasze życie jest czymś więcej niż tylko codzienną walką o utrzymanie. Nasze życie nie sprowadza się tylko do pracy, doczesnych celów. Bóg nawet we śnie obdarza swego umiłowanego (Ps 127:2).
3. Pamiętaj o źródle naszych błogosławieństw
„Pamiętaj, że to Pan, Bóg twój, daje ci siłę do zdobywania bogactwa, aby potwierdzić swoje przymierze, które poprzysiągł twoim ojcom, jak się to dziś okazuje” (Księga Powtórzonego Prawa 8:18).
Kiedy wszystko w naszym życiu jest w porządku, łatwo jest zapomnieć o Bogu.
Kiedy wszystko idzie gładko, wydaje się, że na tym obrazku zadowolenia nie ma miejsca na Boga.
Jako chrześcijanie musimy zawsze pamiętać, że Bóg jest źródłem wszystkich naszych błogosławieństw. To nie dzięki naszej sile, intelektowi czy zdolności posiadamy wszelkie dobra. To dzięki Bożym błogosławieństwom możemy cieszyć się życiem i przyjemnościami, jakie ono daje.
Biblia mówi również, abyśmy pamiętali o Bogu, kiedy jesteśmy na wygnaniu.
„Wy, ocaleni od jego miecza, uchodźcie, a nie zatrzymujcie się! Pamiętajcie o Panu na obczyźnie, a Jeruzalem miejcie w sercu!” (Księga Jeremiasza 51:50)
Daniel i jego przyjaciele będąc w niewoli babilońskiej pamiętali kim jest Bóg, i kim są oni. Czasy złe dla niektórych są „dobrym powodem”, by odsunąć Boga. Czasami myślimy, że musimy wyprostować nasze sprawy, a gdy to zrobimy – wrócimy do modlitwy, do kościoła, do posłuszeństwa Bogu.
Ale Pismo Święte naucza, że nawet z dala od ojczyzny, na wygnaniu, w niewoli, w czasach trudnych – pamiętaj o Panu. Przestrzegaj przykazań, bądź wierny, kochaj bliźniego. Szukaj Bożego prowadzenia i mądrości, gdy szukasz pracy, gdy przeżywasz trudny okres lub chorobę. Nie zapominaj o źródle błogosławieństw.
4. Pamiętajcie o żonie Lota
„Wspomnijcie żonę Lota” (Ewangelia Łukasza 17:32).
Nasz Pan nauczał, że mamy pamiętać o żonie Lota. Kim była żona Lota i dlaczego mamy o niej pamiętać? Żona Lota mieszkała wraz z mężem i rodziną w bezbożnej Sodomie. Kiedy Bóg ich wyprowadzał z tego miasta nakazał, aby nie oglądali się za siebie. Żona Lota nie usłuchała Boga i obejrzała się. Być może nie mogła znieść myśli, że opuszczają miasto, które wcześniej pokochała. Być może pomyślała o swoich krewnych, którzy zostali w tyle, a może o majątku, który utracą.
Bez względu na powód, zrobiła coś, czego Bóg zabronił. Stare życie mieli zostawić za sobą. Żona Lota stała się pamiątką tego, co dzieje się z ludźmi, którzy wciąż patrzą wstecz, tęsknią za starym życiem, myślą o tym "co by było gdyby", nie idą naprzód, coś ich powstrzymuje – myśli o przeszłości i dawnym życiu, tęsknota za dawnym życiem.
Będąc chrześcijaninem nie myśl o rzeczach, które mogą spowolnić twoje pielgrzymowanie. Żona Lota uczy nas, że nasze lojalności nie mogą być podzielone. Służymy jednemu Bogu i tylko Jemu. Nasza lojalność wobec rodziny, kościoła, państwa wynika z tego, że jesteśmy lojalni Bogu, który ustanowił wspólnoty na ziemi.
Czyli nasza lojalność wobec np. państwa, rodziny lub kościoła musi być podporządkowana Bogu. Nie może stawać się konkurentem wobec Boga.
Rodzina, kościół, państwo nie powinny stawiać siebie w miejsce Boga, co niekiedy czasami ma miejsce.
Zdarza się, że państwo stawia siebie w miejsce Boga obiecując dobrobyt, bezpieczeństwo za powierzenie mu naszych ciał, umysłów, dusz. Gdy wymaga nieposłuszeństwa Bogu lub łamie Boże przykazania.
Zdarza się, że kościół odciąga od Boga i stawia siebie w miejsce Boga nauczając ludzkich nauk zamiast Bożych lub utożsamiając posłuszeństwo Kościołowi z posłuszeństwem Bogu – bez względu na wymagania.
Zdarza się, że rodzina odciąga swoich członków od Boga – np. gdy rodzice stają przeszkodzie, by dzieci chodziły na nabożeństwa lub nakazując dzieciom, by popełniały złe rzeczy.
Pamiętaj o zonie Lota. Masz jednego Pana i jedną główną lojalność wobec niego, z której wynikają wszelkie inne lojalności.
5. Pamiętaj, że sługa nie jest większy od swego pana
„Wspomnijcie na słowo, które do was powiedziałem. Nie jest sługa większy nad pana swego. Jeśli mnie prześladowali i was prześladować będą; jeśli słowo moje zachowali i wasze zachowywać będą” (Ewangelia Jana 15:20).
Wiele osób uważa, że skoro Chrystus cierpiał za nas, to my nie będziemy już cierpieć. Niektórzy mogą nawet pomyśleć, że bycie chrześcijaninem oznacza, że otrzymasz wszystkie błogosławieństwa, których pragniesz i będziesz żyć komfortowo. Oto główne przesłanie dzisiejszej ewangelii sukcesu! Uwierz w Jezusa, a On sprawi, że znikną twoje problemy! Pobłogosławi Cię pieniędzmi, zdrowiem.
Jezus mówi jasno: cierpienie, problemy i próby są normalną częścią życia chrześcijanina. Nie są po to, aby przeszkodzić nam w dostaniu się do Królestwa, ale są po to, aby przygotować nas do Królestwa Bożego, aby nas szlifować. To droga Jezusa. Nawet cierpienie i przeszkody w naszym życiu służą dobrym Bożym celom, choć nie są czymś przyjemnym lub czymś, o co mamy zabiegać.
Jeśli Chrystus był prześladowany za występowanie w obronie prawdy, dobra, uciśnionych, to my również będziemy cierpieć z powodu czynienia tego, co słuszne i dobre.
Dlatego nie dziwmy się wrogim reakcjom, również pośród tych, których uważaliśmy za sojuszników. Jezus z wiarą jednak znosił sprzeciw, ataki, nawet zdradę. Naśladujmy Go. Nie oczekujmy łatwiejszej drogi niż Jego. I błogosławmy tym, którzy nam złorzeczą.
6. Pamiętaj, że bardziej błogosławione jest dawanie niż otrzymywanie
„W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać” (Dzieje Apostolskie 20:35).
To dziwne słowa. Stwierdzenie, że dawanie jest lepsze niż otrzymywanie jest sprzeczne z naszą ludzka naturą. W rzeczywistości większość z nas powiedziałaby, że jesteśmy błogosławieni, kiedy coś otrzymujemy.
Jednak nauka Chrystusa jest jasna: bardziej błogosławione jest dawać niż otrzymywać. Chociaż na początku może to być trudne, to z czasem powinniśmy widzieć, że dawanie jest jedynym sposobem, aby ten świat działał.
Nie wierzmy w przesłanie tego świata, że będziemy szczęśliwsi, kiedy będziemy mieć więcej materialnych dóbr. Bóg daje i to daje z zadowoleniem. Dawanie uśmierca nasz wrodzony egoizm i upodabnia nas do Boga. Z czasem, z dawaniem przychodzi również zadowolenie.
7. Pamiętaj, że w przeszłości byliśmy poganami
„Przeto pamiętajcie o tym, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tych, których nazywają obrzezanymi na skutek obrzezki, dokonanej ręką na ciele, byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową” (List do Efezjan 2:11-13).
W Starym Przymierzu poganie w przeciwieństwie do Żydów byli wyjątkiem w społeczności ludu Bożego. Bóg nie zamykał przed nimi drzwi, ale głównymi uczestnikami przymierza byli Żydzi. My poganie byliśmy bez Chrystusa, obcy przymierzom, bez nadziei i bez Boga na świecie. Paweł mówi, że mamy o tym pamiętać. Dlaczego? Abyśmy uświadomili sobie i docenili to, co się wydarzyło!
A co się wydarzyło? Teraz przez Chrystusa jesteśmy bliscy. Zostaliśmy wszczepieni do Izraela, do ludu Bożego. Staliśmy się dziedzicami obietnic, które Bóg dał naszym ojcom w Starym Testamencie. Wstępujemy w ślady naszego ojca wiary Abrahama. Mając wiarę Abrahama – jesteśmy zjednoczeni z Jego potomkiem Chrystusem. W Chrystusie dołączyliśmy do historii, którą Bóg zaczął opowiadać na długo przed nami. Jesteśmy częścią duchowego rodowodu, którego częścią jest Abraham, Mojżesz, Izaak, Jakub. To Twoi dziadkowie w wierze.
Ta pamięć powinna nam uświadamiać jak to było żyć bez Boga i bez nadziei. Możemy jeszcze bardziej docenić, co to znaczy nazywać się dziećmi naszego niebiańskiego Ojca.
8. Pamiętaj o tych, którzy cierpią wśród nas
„Pamiętajcie o więźniach, jakbyście współwięźniami byli, o uciskanych, skoro sami również w ciele jesteście” (List do Hebrajczyków 13:3).
Pamiętajmy o więźniach – o tych, którzy zostali uwięzieni za zbrodnie, których nie popełnili. Pamiętajmy o tych, którzy są niesprawiedliwie traktowani. O prześladowanych chrześcijan. Naszym obowiązkiem jest wstawiać się za prawami pokrzywdzonych. Nie mówimy: Niech oprawcy się nawrócą, to wtedy sami ich zostawią. Mówimy: Nie wolno Wam krzywdzić niewinnych. Powinniśmy modlić się za niesprawiedliwie krzywdzonych, więzionych, prześladowanych i w miarę możliwości utrzymywać z nimi kontakt, nieść nadzieję i pociechę. Powinniśmy modlić się o Boży sąd lub nawrócenie ciemiężców.
Róbmy co w naszej mocy, by nieść ludziom ulgę. Np. wzywajmy władze, by nie powstrzymywały przed niesieniem ulgi w cierpieniu chorym, by nie izolowały od siebie zdrowych ludzi. Łatwo nam zapomnieć o ludziach będących w odosobnieniu: więzieniu, szpitalu, sierocińcu, hospicjach. Odwiedzajmy chorych, nieśmy wsparcie i nadzieję skazanym. I wzywajmy do nawrócenia tych, którzy powstrzymują służbę miłosierdzia.
9. Nie zapominaj o dobrodziejstwach, które masz od Boga
„Błogosław, duszo moja, Panu I nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego! On odpuszcza wszystkie winy twoje, Leczy wszystkie choroby twoje. On ratuje od zguby życie twoje; On wieńczy cię łaską i litością. On nasyca dobrem życie twoje, Tak iż odnawia się jak u orła młodość twoja” (Psalm 103: 2-5).
Niektórzy uważają, że podążanie za Bogiem oznacza odebranie im wolności i uniemożliwienie robienia tego, co im się podoba. Inni myślą, że jeśli podążasz za Bogiem, musisz porzucić „przyjemne” i „dobre” rzeczy.
Nic nie jest dalsze od prawdy. Życie blisko Boga przynosi wiele błogosławieństw. Psalm 103 wymienia niektóre z nich. Mówi tu o przyjemności płynącej z życia blisko Boga.
Błogosławieństwa płynące z podążania za Bogiem obejmują przebaczenie naszych win, uzdrowienie naszych chorób, odkupienie naszego życia od zniszczenia, wypełnienie naszego życia miłosierdziem i dobrymi rzeczami oraz odnowienie naszej siły! Wiara nie polega na byciu biednym, skutym łańcuchami niewolnikiem, któremu odsunięto talerz z owocami. Wiara to prawdziwa radość z owoców i spożywanie ich z dziękczynną modlitwą.
Człowiek wierzący doświadcza przyjemności, których nie zna świat. I jest to przyjemność trwała, która nie mija! Bóg nasyca nasze dusze i ciała dobrymi rzeczami, które przynoszą przyjemność. Nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
10. Pamiętajcie na wodzów waszych
„Pamiętajcie na wodzów waszych, którzy wam głosili Słowo Boże, a rozpatrując koniec ich życia, naśladujcie wiarę ich”(List do Hebrajczyków 13:7).
Pamiętajcie o postaciach z historii Kościoła, o męczennikach, którzy byli wierni Bogu do końca. Pamiętajcie o przywódcach w Kościele, którzy mogą być dla nas wzorem do naśladowania. Pamiętajcie o tych, którzy byli przed wami i tych, którzy pielgrzymują z wami głosząc wam Słowo Boże.
Nikt z nas nie jest samowystarczalny. Oczywiście mamy naśladować Jezusa, ale nawet Paweł mówi: Bądźcie naśladowcami moimi w takim stopniu w jakim ja jestem naśladowcą Jezusa.
Mamy listę bohaterów wiary w Liście do Hebrajczyków 11. Mamy listę świętych, którzy powinni być dla nas wzorem. Każdy z nas powinien mieć jakieś ziemskie autorytety. Uczymy się przez słuchanie Słowa, ale i przez naśladowanie tych, którzy to Słowo wprowadzali w życie i dotrwali biegu.
Jozue uczył się od Mojżesza. Elizeusz od Eliasza. Samuel od Dawida. Tymoteusz od Pawła. Apostołowie od Jezusa. Staraj się również być tym, na którym mogą wzorować się twoje dzieci i młodsi chrześcijanie.
PODSUMOWANIE
Mamy więc pamiętać. Nie chodzi o chorobliwą skrupulatność. Bóg jest perfekcyjny, lecz nie jest perfekcjonistą. Nie martw się jeśli w czymś nie jesteś doskonały i nie pamiętasz wszystkiego co do joty. Nie wszystkie z tych 10 biblijnych rad zapamiętasz po jednym nauczaniu.
Kiedy wymieniamy te 10 rzeczy, o których Bóg chce, abyśmy pamiętali w 2021, to nie jest to 10 wizji od Boga, 10 objawień od Boga na ten rok. Jest to 10 przykładowych rzeczy, które są niezmienne w 2021 roku i w każdym kolejnym. Starajmy się do nich wracać i nie zapominać o nich jeśli chcemy ten rok przeżyć w dobry, Boży sposób.
