Możemy na to spojrzeć w następujący sposób. Każde moje nauczanie zawiera w sobie rzeczowniki, czasowniki, przymiotniki, zaimki, znaki zapytania itd. Każdy chleb i wino, które spożywamy podczas Wieczerzy Pańskiej pozostają chlebem i winem. Gdyby chemik ustawiłby swoje laboratorium wokół Stołu, gdy gromadzimy się wokół niego w Chrystusie, nie znalazłby niczego innego poza produktami codziennego użytku. Podobnie, gdyby lingwista, nauczyciel lub logik zaczęliby zanalizować słownictwo z tej książki, znaleźliby zdania oznajmujące, pytające, czasowniki, rzeczowniki. Ale zbawcza wiara, pobożna ufność nie patrzy na to. Patrzy poprzez te rzeczy. I widzi więcej niż czasowniki lub rzeczowniki. Wiara widzi więcej niż mąkę, wodę, ziarno. Widzi więcej niż sfermentowane winogrona. Wiara widzi, w jaki sposób Bóg używa tych rzeczy, ponieważ On sam ustanowił je narzędziami, środkami swoich duchowych błogosławieństw. To jak z lunetą. Stawiamy przed sobą lunetę, by obejrzeć gwiazdy. Nagle ktoś chwyta za miarę (metrówkę), wagę i inne narzędzia, po czym stwierdza: Jakie znowu gwiazdy? Jakie niebo? Jakie ciała niebieskie? Masz tu 1,5 metra wysokości, czarną farbę, szkło i 10 kg ciężaru. Wówczas wyjaśniamy tej osobie, że luneta nie służy do spoglądania na nią, lecz do spoglądania przez nią. Jeśli tego nie zrozumiesz, to nie ujrzysz planet i gwiazd. Podobnie z chlebem i winem podczas Wieczerzy Pańskiej lub z głoszonym Słowem Bożym. Możemy wiele opowiadać o pierwiastkach chemicznych z jakich składa się chleb. Możemy wiele mówić o procesie fermentacji winogron. Lecz w ten sposób nie zrozumiemy tego, co Bóg czyni w Wieczerzy Pańskiej. Możemy rozłożyć na sylaby wszystkie słowa Pisma Świętego, spisać ilość czasowników i przymiotników z Listu do Rzymian. Ale w ten sposób nie zrozumiemy tego, czym Bóg nas karmi podczas słuchanego lub czytanego Słowa Bożego. Wiara nie spogląda na elementy Wieczerzy Pańskiej, lecz poprzez chleb i wino - widząc Chrystusa, który karmi nas swoim ciałem i swoją krwią.
