Uproszczona historia komplikowania Wieczerzy Pańskiej

John Barach

HISTORIA WIECZERZY PAŃSKIEJ (trzeba przyznać, że jest zbyt uproszczona) 

Jezus: „Róbcie to…”
Kościół: „Spróbujmy to zamiast tego”.

PRZYKŁADY:

Jezus: „Usiadł przy stole z dwunastoma uczniami".
Kościół: „Uklęknijmy” lub „Powstańmy”.

Jezus: Dwie modlitwy dziękczynne: jedna za chleb, druga za wino.
Kościół: Jedna modlitwa.

Jezus: Podziękował.
Kościół: Prosi do Boga, aby coś zrobił.

Jezus: Najpierw dał uczniom chleb. Dopiero po spożyciu chleba podawał wino.
Kościół: Niektórzy zaczynają pić wino, zanim inni zjedzą chleb. 

Jezus: Pijcie wino.
Kościół: Nie pijmy wina. Członkowie kościoła otrzymują tylko chleb lub wino jest zastępowane sokiem winogronowym.

Jezus: Chleb i wino podawane jest oddzielnie. 
Ktoś w Kościele: „Hej! Wiem! Zanurzmy chleb w winie!”

Pismo Święte: Wieczerza to radosne świętowanie.
Kościół: "Uczyńmy to wydarzenie czymś żałobnym i smutnym".

Pismo Święte: Wspólnota Stołu, wspólna uczta dziękczynna.
Kościół: „Zamknijmy oczy, rozmyślajmy tak jakby byli sami w budynku”.

Jezus: „Czyńcie to”. Pismo Święte: "Pierwszego dnia po Szabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba".

Kościół: „Nie róbmy tego zbyt często”.

Pismo Święte: Spożywajcie Wieczerzę Pańską, gdy gromadzicie się jako Kościół.

Ktoś w Kościele: "Zróbmy Wieczerzę Pańską podczas spotkania grupy domowej lub rodzinnego czytania Biblii". "Spożywajmy Wieczerzę Pańską w domach łącząc się przez ZOOM". 

Jezus: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im".
Kościół do dzieci: Jezus nie ma dla ciebie jedzenia i posilenia przy Stole Pańskim!