Badajmy serce, wyznawajmy grzechy, aby były one zmazane przez krew Jezusa, a nie przez Boży sąd. I to dotyczy również naszego serca, kiedy przychodzimy do Stołu Pańskiego. Jeśli jest ono pełne grzechu, żółci, braku miłości, złości, to nasz udział w Stole Pańskim jest niebezpieczny. Ale rozwiązaniem nie jest odseparowanie się od Bożych darów: rozwiązaniem jest nawrócenie.
Kiedy badamy nasze serca, to pamiętamy, abyśmy nie porzucili standardu oceny, który daje nam Bóg. Tym standardem jest ewangelia. Jeśli spojrzymy wewnątrz siebie z dala od ewangelii, to wszystko, co znajdziemy, to duchowe zamieszanie i ciemne zaułki. Owszem, badajmy serca jak wymaga Pismo, ale jeśli robimy to poza odniesieniem do Chrystusa i ewangelii, to podróż w głąb siebie będzie tylko ponurym doświadczeniem i w niczym nie pomoże.
Dlatego kiedy przychodzimy do Stołu Pańskiego pamiętajmy, że w centrum nie jestem ja, moje wnętrze, moje wewnętrzne problemy, lecz Chrystus. Jeśli chcesz wejść do ciemnego pomieszczenia pełnego zaułków i puszek na ziemi, potrzebujesz tam wejść z latarką. Inaczej narobisz sobie więcej szkód.
Przychodząc do Stołu Pańskiego spoglądaj nie na siebie, lecz na Jezusa. Spoglądaj na Jego dzieło na krzyżu. Spoglądaj na Jego zmartwychwstanie, wniebowstąpienie i tron w niebie. Spoglądaj ku górze, ale i spoglądaj wokół siebie. Oto brat twój. Oto siostra twoja. Bierz i jedz - z nią i z nim. W miłości braterskiej i z radosnym sercem.
