Niekiedy zdarza się, że do lokalnego Kościoła przychodzą osoby, które opuściły poprzednią wspólnotę, chcąc dołączyć do nowej społeczności. Niekiedy to opuszczenie odbywa się to w pokoju i ze zrozumiałych powodów np. ktoś zmienił swoje przekonania w kwestii chrztu, mówienia językami, ordynacji pastorskiej kobiet lub pozabiblijnych objawień. Niekiedy jednak odbywa się to w atmosferze kłótni, podziałów i powodów personalnych. Niekiedy ludzie odchodzą, gdy czują, że nie są obsługiwani w wystarczającym stopniu i zamiast służyć innym, szukają nowego miejsca, w którym ktoś inny będzie służył im zgodnie z ich oczekiwaniami.
Oczywiście sama chęć przeniesienia członkostwa do innego zboru nie jest grzechem i nie powinna być traktowana jako porzucenie Boga lub Kościoła Jezusa. Jednak ze względu na jedność Ciała Chrystusa i wzajemny pokój - zdrową i biblijną praktyką są listy polecające. Cały List do Filemona jest pawłowym listem polecającym Onezyma i prośbą o przyjęcie go przez Filemona.
Gdy nowa osoba chce dołączyć do naszego kościoła, wówczas prosimy ją o list polecający od pastora społeczności, której dotychczas była członkiem. Chcemy bowiem uniknąć przyjęcia nowej osoby, która dołącza do nas w postawie niezadowolenia i braku pojednania z poprzednią wspólnotą. Zwykle bowiem oznacza to przyniesienie starego niezadowolenia do nowego miejsca. Jeśli ktoś odchodzi ze zboru w postawie goryczy, braku przebaczenia, braku wdzięczności - te rzeczy idą za nim. Zabiera je ze sobą.
Czymś oczywistym powinno być, że kościół lokalny nie powinien przyjmować do swojego grona osoby, która jest ekskomunikowana z innego kościoła lub wobec której toczy się proces dyscyplinarny albo chce odejść z dotychczasowej społeczności w postawie kłótni, schizmy i grzesznych podziałów.
Jeśli pastorzy i starsi przyjmują do zboru osobę ekskomunikowaną bez zbadania przyczyn i - jeśli powód ekskomuniki był biblijny - nie oczekując pokuty, pojednania, nawrócenia - wówczas grzeszą przeciwko jedności i powszechności Kościoła.
To, o czym piszę dotyczy w głównej mierze kościołów protestanckich, ponieważ dla Kościoła Rzymskokatolickiego przejście do społeczności protestanckiej (nawet z powodu nawrócenia do Chrystusa) jest apostazją. Wynika to ze schizmatyckiego, anty-katolickiego, anty-powszechnego podejścia rzymskokatolickiej teologii do jedności Kościoła. We wspólnotach, w których spojrzenie na Kościół jest szersze aniżeli "ja i moje podwórko", powinno się praktykować zdrowy, biblijny zwyczaj listów polecających.
