Serce biblijnego kultu jest zorganizowane wokół Słowa i sakramentu, ale nie rozumiemy tego jako przypadkowego "dobierania się w pary", jak gdyby Słowo i sakrament były jak sól i pieprz, lub szynka i jajka. Raczej postrzegamy je jako jedną rzecz prowadzącą naturalnie do kolejnej. Bardziej przypomina to gotowanie i jedzenie. W tym świetle nabożeństwo bez kazania postrzegalibyśmy jako przykład kościelnego ruchu "surowej żywności". Jedzenie nie jest przygotowane tak, jak powinno. Zaś tradycje, które mają mocne nauczanie, ale nie dają możliwości obcowania z Panem podczas Jego Wieczerzy, są podobne do oglądania pokazów gotowania u mistrza kuchni. Uczysz się rzeczy, lecz niczego nie jesz.
Tak więc nasze nabożeństwa kończą się co tydzień sprawowaniem Wieczerzy Pańskiej. Zrozumienie tego we właściwy sposób, w żadnym razie nie umniejsza znaczenia osadzonych na Biblii egzegetycznych kazań. Nabożeństwo nie jest grą, w której musi wyjść zerowy wynik, gdzie więcej czasu na Wieczerzę oznacza mniej czasu na kazanie. Nie konkurują one ze sobą w większym stopniu aniżeli gotowanie z jedzeniem. Staramy się zorganizować nasze nabożeństwa w taki sposób, aby uhonorować kazania, co robimy, gdy je wygłaszamy, ale i jemy oraz pijemy.
Niektórzy w naszej reformowanej tradycji zastanawiają się nad cotygodniową komunią, ponieważ jawi się im jako zbyt "katolicka". Tymczasem w okresie reformacji to właśnie reformatorzy naciskali na o wiele częstszą komunię, co udawało im się z różnym powodzeniem. Na przykład Jan Kalwin usilnie zachęcał do cotygodniowej Komunii. W końcu jesteśmy w stanie to uhonorować i podążać za jego radą.
-------------
PS. Więcej argumentów za cotygodniową Komunią znajdziesz w TYM WPISIE.
