"Miłość, która jest dowodem prawdziwej relacji z Bogiem, to miłość przejawiająca się w czynach dla dobra innych, gotowa złożyć ofiarę z samej siebie. Aby zrozumieć tę miłość musimy najpierw zrozumieć serce samego Boga. (...) Kościół chrześcijański powinien być wspólnotą miłości, odróżniającą się od wszelkich innych kręgów i środowisk stworzonych przez człowieka. Miłość między chrześcijanami ma odzwierciedlać miłość Bożą. Ma być integralną czescią świadectwa o prawdziwości Ewangelii i miłości Pana, składanego przez Kosciół w świecie. Boga nikt nigdy nie widział (Jn 1.18). Jan natomiast mówi o miłości między chrześcijanami. Niech skłoni nas to do refleksji, jak istotną powierzono nam odpowiedzialność. Jeśli Kościół jest ciałem Chrystusa na ziemi, musi odzwierciedlać Jego charakter w wewnętrznych relacjach i wszelkich aspektach życia.
Nadprzyrodzona miłość Boga do nas, grzeszników, często stawała sie bardziej wiarygodna, gdy niewierzący widzieli jej odbicie w postępowaniu wierzących. Dr Francis Schaeffer słusznie opisał tę miłość jako "ostateczną apologetykę", gdyż sam Pan powiedział: Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie (Jn 13.35).
Chrystus już nie jest z nami fizycznie w tym świecie, ale jeśli ludzie pragną Go poznać, powinno być to możliwe w społecznościach. Powinni ujrzeć Go w miłości, jaką my, chrześcijanie, darzymy siebie nawzajem. I znowu, nie oznacza to jedynie mistyki czarownych słów, ale praktyczne codzienne czyny - nowoczesny odpowiednik umywania sobie nawzajem stóp (Jn 13.14-17)."
