Księga Liczb 1.1-3
(1) Pierwszego dnia drugiego miesiąca w drugim roku po
wyjściu z ziemi egipskiej przemówił Pan do Mojżesza na pustyni Synaj w Namiocie
Zgromadzenia tymi słowy: (2) Zróbcie
spis całego zboru synów izraelskich według ich szczepów i rodów, spis imienny
wszystkich mężczyzn, głowa po głowie, (3) wszystkich,
którzy w Izraelu są zdatni do służby wojskowej od dwudziestego roku życia
wzwyż, spiszcie według ich zastępów ty i Aaron
Kobiety i dzieci miały pozostać w miastach w trakcie wojny
Księga Powtórzonego Prawa 3.19-20
(19) Tylko wasze żony i dzieci oraz stada wasze - a
wiem, że macie wiele stad - pozostaną w waszych miastach, które wam dałem. (20) Powrócicie każdy do swojej posiadłości, którą wam
dałem, dopiero wtedy, gdy Pan da uspokojenie waszym braciom jak i wam, gdy
również oni wezmą w posiadanie ziemię, którą Pan, wasz Bóg, daje im po drugiej
stronie Jordanu.
Kobiety witały mężczyzn wracających z wojny. Nie wracały wraz
z nimi.
(6) A gdy szli w czasie powrotu Dawida po zabiciu
Filistyńczyka, wyszły kobiety ze wszystkich miast izraelskich na spotkanie
króla Saula ze śpiewem i pląsami przy wtórze bębnów z radosnymi okrzykami i
przy dźwiękach cymbałów. (7) I
odezwały się pląsające kobiety w te słowa:Pobił Saul swój tysiąc, Ale Dawid
swoje dziesięć tysięcy.
Opis dzielnej kobiety nie zawiera aktywności militarnych
Księga Przysłów 31.10-31
(10) Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły. (11) Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa; (12) nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia. (13) O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami. (14) Podobnie jak okręt kupiecki żywność sprowadza z daleka. (15) Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i żywność rozdziela domowi, a obowiązki - swym dziewczętom. (16) Myśli o roli - kupuje ją: z zarobku swych rąk zasadza winnicę. (17) Przepasuje mocą swe biodra, umacnia swoje ramiona. (18) Już widzi pożytek z swej pracy: jej lampa wśród nocy nie gaśnie. (19) Wyciąga ręce po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono. (20) Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce. (21) Dla domu nie boi się śniegu, bo cały dom odziany na lata, (22) sporządza sobie okrycia, jej szaty z bisioru i z purpury. (23) W bramie jej mąż szanowany, gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie. (24) Płótno wyrabia, sprzedaje, pasy dostarcza kupcowi. (25) Strojem jej siła i godność, do dnia przyszłego się śmieje. (26) Otwiera usta z mądrością, na języku jej miłe nauki.(27) Bada bieg spraw domowych, nie jada chleba lenistwa. (28) Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić: (29) Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie. (30) Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana. (31) Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny.
Jako mężczyźni i kobiety jesteśmy równi, lecz różni - powołani do odmiennych ról (co Bóg wyraził m.in. poprzez nasze ciała)
Księga Rodzaju 2.21-23
(21)Wtedy zesłał Pan Bóg głęboki sen na człowieka, tak że zasnął. Potem wyjął jedno z jego żeber i wypełnił ciałem to miejsce. (22) A z żebra, które wyjął z człowieka, ukształtował Pan Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka. (23) Wtedy rzekł człowiek: Ta dopiero jest kością z kości moich i ciałem z ciała mojego. Będzie się nazywała mężatką, gdyż z męża została wzięta.
Opis dzielnej kobiety nie zawiera aktywności militarnych
Księga Przysłów 31.10-31
(10) Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły. (11) Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa; (12) nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia. (13) O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami. (14) Podobnie jak okręt kupiecki żywność sprowadza z daleka. (15) Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i żywność rozdziela domowi, a obowiązki - swym dziewczętom. (16) Myśli o roli - kupuje ją: z zarobku swych rąk zasadza winnicę. (17) Przepasuje mocą swe biodra, umacnia swoje ramiona. (18) Już widzi pożytek z swej pracy: jej lampa wśród nocy nie gaśnie. (19) Wyciąga ręce po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono. (20) Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce. (21) Dla domu nie boi się śniegu, bo cały dom odziany na lata, (22) sporządza sobie okrycia, jej szaty z bisioru i z purpury. (23) W bramie jej mąż szanowany, gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie. (24) Płótno wyrabia, sprzedaje, pasy dostarcza kupcowi. (25) Strojem jej siła i godność, do dnia przyszłego się śmieje. (26) Otwiera usta z mądrością, na języku jej miłe nauki.(27) Bada bieg spraw domowych, nie jada chleba lenistwa. (28) Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić: (29) Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie. (30) Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana. (31) Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny.
Jako mężczyźni i kobiety jesteśmy równi, lecz różni - powołani do odmiennych ról (co Bóg wyraził m.in. poprzez nasze ciała)
Księga Rodzaju 2.21-23
(21)Wtedy zesłał Pan Bóg głęboki sen na człowieka, tak że zasnął. Potem wyjął jedno z jego żeber i wypełnił ciałem to miejsce. (22) A z żebra, które wyjął z człowieka, ukształtował Pan Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka. (23) Wtedy rzekł człowiek: Ta dopiero jest kością z kości moich i ciałem z ciała mojego. Będzie się nazywała mężatką, gdyż z męża została wzięta.
