Wierzący Chrystusa nie obchodzi Sabatu według modelu ludu Starego Przymierza. Nie podejmuje trudu pracy spoglądając z nadzieją na odpoczynek pod koniec tygodnia. Zamiast tego rozpoczyna tydzień od radości odpocznienia osiągniętego przez zmartwychwstanie Chrystusa. Następnie zaś wkracza z radością w sześciodniowy wysiłek i trud pracy w mocy zmartwychwstałego Chrystusa. (na podst. O.P. Robertson)
