"Podróż przez życie przeżywane w wolności jest wzrastaniem w cnocie - wzrastaniem w zdolności mądrego i dobrego wyboru rzeczy, które prawdziwie przyczyniają się do naszego osobistego szczęścia i do wspólnego dobra. To jak gra na instrumencie muzycznym, obrazowo wyjaśnia Pinckaers. Każdy może bębnić w fortepian, ale rodzi to nie muzykę, a zgiełk - obraz barbarzyńskiego, niehumanistycznego wyrazu wolności. Nauka gry na fortepianie to harówka, nieustanne ćwiczenia, które wydają się być przymusem i ciężarem. Ale kiedy nasze mistrzostwo rośnie, odkrywamy nowy, bogatszy rodzaj wolności. Możemy grać muzykę, którą lubimy, możemy tworzyć naszą własną, nową muzykę. Innymi słowy, wolność jest kwestią stopniowego przyswajania sobie zdolności wyboru dobra i dokonywania doskonałych wyborów".
George Weigel, Katedra czy sześcian, Europa, Stany Zjednoczone i polityka bez Boga, Fronda, Warszawa 2005, s. 89.
