Jako protestanci wierzymy w nadrzędny wobec ustaleń kościoła autorytet Pisma Świętego. Sama Biblia zaś milczy w kwestii ustanowienia przez Boga szczególnych dni i okresów w roku, takich jak Adwent, Boże Narodzenie, Wielkanoc, które kościół w Nowym Przymierzu upamiętnia i obchodzi.
Czy więc świętowanie Bożego Narodzenia jest biblijne? Czy kościół miał i ma prawo ustanawiać cykl roku liturgicznego i wyodrębniać w nim święta, co do których nie ma bezpośredniego nakazu abyśmy je obchodzili? Odpowiedź brzmi: zdecydowanie tak!
Przeczytajmy fragment z Księgi Estery 9:18-28.
(18) Żydzi zaś, którzy byli w Suzie, zgromadzili się trzynastego i czternastego dnia, a piętnastego odpoczęli i urządzili sobie tegoż dnia ucztę i zabawę. (19) Dlatego Żydzi mieszkający w miastach obchodzą dzień czternastego Adar jako dzień radości i ucztowania, i dzień zabawy oraz wzajemnego posyłania sobie darów z żywności. (20) A Mardocheusz opisał te wypadki i rozesłał listy do wszystkich Żydów, którzy byli we wszystkich państwach króla Aswerusa, blisko i daleko, (21) aby im wydać polecenie, że mają obchodzić jako święto dzień czternasty w miesiącu Adar i piętnasty w nim - z roku na rok - (22) jako dni, w których Żydzi uwolnili się od nieprzyjaciół, i miesiąc, który obrócił się im ze smutku w radość i z żałoby stał się dla nich dniem wesela, aby obchodzili je jako dni ucztowania i wesela, posyłając innym coś z zapasów żywności, a ubogim dary. (23) A Żydzi przekazywali to, co rozpoczęli czynić i co napisał im Mardocheusz, (24) że Haman, syn Hammedaty, Agagita, wróg wszystkich Żydów, powziął plan przeciw Żydom, aby ich wygubić, i rzucił Pur, to jest los, aby zniszczyć ich i zgładzić. (25) A gdy doszła wieść o tym do króla, wydał dekret na piśmie: Niech się obróci zły jego zamiar, jaki zgotował Żydom, na jego głowę! I powiesili go i synów jego na drzewie. (26) Dlatego nazwano dni owe Purim stosownie do nazwy Pur. Również na podstawie wszystkich słów tego listu i na podstawie tego, co przeżyli i co ich dotknęło, (27) Żydzi postanowili i wzięli na siebie i na potomstwo swoje, i na wszystkich przyłączających się do nich, obowiązek nieprzemijający obchodzenia owych dni, stosownie do pisma i stosownie do czasu - z roku na rok. (28) Owe dni będą wspominane i świętowane we wszystkich pokoleniach z rodziny na rodzinę i z państwa do państwa, i z miasta do miasta. I owe dni Pruim nie zaginą wśród Żydów, i pamięć ich nie ustanie u potomnych.
Zwróćmy uwagę na fakt, że Bóg nigdy nie nakazywał świętować Święta Purim. Oczywiście były święta w roku Izraela nakazane przez Boga, takie jak: Pascha, Namiotów, Żniw. Jednak Święto Purim było świętem ustanowionym przez... kościół Starego Testamentu. W czasach Mojżesza nikt nic nie wiedział o tym święcie. Nigdzie Pismo nie nakazywało Żydom Świętować Purim. W wersecie 27 czytamy, że Żydzi przyjęli owo święto jako zwyczaj, którego się nie przekracza. Nie było tego w Prawie, a jednak zobowiązali się świętować ten dzień ze względu na upamiętnienie Bożego działania w historii Bożego Ludu. Jeśli było w tym coś złego, dlaczego Bóg dał nam w Biblii księgę Estery? Dlaczego nigdzie nie potępił owej praktyki?
O innym Święcie ustanowionym przez Żydów czytamy w apokryficznej 2 Księdze Machabejskiej 10. Znajduje się tam opis z połowy drugiego wieku przed Chrystusem kiedy to Antioch Epifanes sprofanował świątynię. Machabeusze oczyścili ją i przywrócili kult prawdziwego Boga. To święto jest wspominane od tamtej pory przez Żydów jako Boże ocalenie Swego Ludu. Jest znane jako Święto Świateł lub Hanuka.
Widzimy że kościół w Starym Testamencie, za Bożą aprobatą, ustanawiał święta mające na celu wspominanie wielkich dzieł Boga w historii Ludu Bożego. I co powinno tu być dla nas najistotniejsze – nasz Pan owe święta obchodził. Nie mówił, jak w przypadku innych praktyk faryzeuszy i uczonych w Piśmie: „Czy nie czytaliście co powiedział Mojżesz? Ludzkich nauk się trzymacie zaniedbując Boże przykazania.”
W Ew. Jana 10:22-23 czytamy, że jak na pobożnego Żyda przystało nasz Pan właśnie w Święto Hanuka (Poświęcenia Świątyni) znajdował się w świątynnym przysionku Salomona. Jezus również zapewne obchodził także Święto Purim i być może jako chłopiec wyczekiwał na nie z tą samą dziecięcą radością z którą nasze dzieci wyczekują Świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy.
Jeśli Boży lud wspominał starotestamentowe wydarzenia będące cieniem tego, który miał nadejść, o ileż bardziej Lud Boży powinien upamiętniać największe wydarzenie w historii świata jakim było Boże Narodzenie i Zmartwychwstanie.
Zatem być "biblijnym" w podejściu do Świąt oznacza rozpoznać co Biblia mówi na ten temat. I jak najbardziej nie tylko nie zakazuje, ale daje nam przykłady abyśmy się z nich uczyli.
