Prześladowanie z powodu Chrystusa jest jednym z dowodów na to, że podążamy za Nim. Z powodu Chrystusa i Jego sprawiedliwości nie oznacza np. z powodu niewłaściwych rzeczy, które robimy z imieniem Chrystusa na ustach. Niektórzy chrześcijanie traktują prześladowania o jakimkolwiek podłożu jako dowód tego, że są wierni Bogu. Jezus jednak nie mówi o błogosławieństwie wobec osób, którzy "w imieniu Jezusa" wkładają nogi w futrynę i są przepędzani, są krytykowani za nachalność lub za legalizm.
Chrystus nie mówi o błogosławieństwie dla wszystkich prześladowanych. Nie mówi: „Błogosławieni ci, którzy są prześladowani za bycie nieprzyjemnymi ludźmi.” Nie mówi o prześladowaniu za fanatyzm, za głupotę, za grzech. Jezus mówi o prześladowaniach, które nie są spowodowane przez nasz grzech.
Popełniamy logiczny błąd jeśli myślimy, że skoro sprawiedliwość prowokuje prześladowania, to nic innego nie może ich sprowokować. Prześladowania mogą mieć miejsce na różnym tle: rasowym, seksualnym, narodowym, religijnym. Nie mówimy jednak o błogosławieństwie dla wszystkich prześladowanych.
1 Pt 4:12-16:
(12) Najmilsi! Nie dziwcie się,
jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy
doświadczeniu waszemu, (13)
ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie
się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili. (14) Błogosławieni jesteście,
jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży,
spoczywa na was. (15)
A niech nikt z was nie cierpi jako zabójca albo złodziej, albo złoczyńca, albo
jako człowiek, który się wtrąca do cudzych spraw. (16) Wszakże jeśli cierpi jako
chrześcijanin, niech tego nie uważa za hańbę, niech raczej tym imieniem wielbi
Boga.
Zatem Pan Jezus nie mówi o prześladowaniu chrześcijan za ogólnie pojętą „obywatelską dobroć". Taka ogólnie pojęta dobroć jest raczej chwalona. Wielu ludzi mówi o sobie w ten sposób potwierdzając własne przekonanie, że są porządnymi ludźmi, a ludzkość znajduje się w dobrej kondycji duchowej. Humanizm ma bardzo wysokie mniemanie o człowieku i wielu humanistów to całkiem porządni ludzie. Nie o takie bycie „porządnym człowiekiem” nam chodzi. Rzadko kiedy można spotkać prześladowanych chrześcijan za to, że pomagają powodzianom czy odwiedzają chorych.
Wrogość przychodzi kiedy jesteśmy inni, kiedy mówimy o innej sprawiedliwości, której świat nie zna. Rzeczą, która powoduje taką wrogość jest bycie jak Jezus Chrystus - Jn 15:18-20: (18) Jeśli świat was nienawidzi, wiedzcie, że mnie wpierw niż was znienawidził. (19) Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby to, co jest jego; że jednak ze świata nie jesteście, ale Ja was wybrałem ze świata, dlatego was świat nienawidzi. (20) Wspomnijcie na słowo, które do was powiedziałem. Nie jest sługa większy nad pana swego. Jeśli mnie prześladowali i was prześladować będą; jeśli słowo moje zachowali i wasze zachowywać będą.
Zatem cierpienie jako takie nie jest źródłem błogosławieństwa, podobnie jak ubóstwo. Niekiedy nawet chrześcijanie cierpią całkiem zasłużenie: z powodu grzechu, przestępstwa, głupoty. Nam się oczywiście zawsze wydaje, że jest inaczej. Myślimy, że jeśli cierpimy to znaczy, że dzieje się to niesprawiedliwie. Nie zawsze jednak cierpimy tak jak cierpiał sprawiedliwy Hiob. Wołamy: jestem prześladowany! Kiedy jednak pytam: za co? - niekiedy okazuje się, że za własny grzech i zaniechania.
Zatem Pan Jezus nie mówi o prześladowaniu chrześcijan za ogólnie pojętą „obywatelską dobroć". Taka ogólnie pojęta dobroć jest raczej chwalona. Wielu ludzi mówi o sobie w ten sposób potwierdzając własne przekonanie, że są porządnymi ludźmi, a ludzkość znajduje się w dobrej kondycji duchowej. Humanizm ma bardzo wysokie mniemanie o człowieku i wielu humanistów to całkiem porządni ludzie. Nie o takie bycie „porządnym człowiekiem” nam chodzi. Rzadko kiedy można spotkać prześladowanych chrześcijan za to, że pomagają powodzianom czy odwiedzają chorych.
Wrogość przychodzi kiedy jesteśmy inni, kiedy mówimy o innej sprawiedliwości, której świat nie zna. Rzeczą, która powoduje taką wrogość jest bycie jak Jezus Chrystus - Jn 15:18-20: (18) Jeśli świat was nienawidzi, wiedzcie, że mnie wpierw niż was znienawidził. (19) Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby to, co jest jego; że jednak ze świata nie jesteście, ale Ja was wybrałem ze świata, dlatego was świat nienawidzi. (20) Wspomnijcie na słowo, które do was powiedziałem. Nie jest sługa większy nad pana swego. Jeśli mnie prześladowali i was prześladować będą; jeśli słowo moje zachowali i wasze zachowywać będą.
Zatem cierpienie jako takie nie jest źródłem błogosławieństwa, podobnie jak ubóstwo. Niekiedy nawet chrześcijanie cierpią całkiem zasłużenie: z powodu grzechu, przestępstwa, głupoty. Nam się oczywiście zawsze wydaje, że jest inaczej. Myślimy, że jeśli cierpimy to znaczy, że dzieje się to niesprawiedliwie. Nie zawsze jednak cierpimy tak jak cierpiał sprawiedliwy Hiob. Wołamy: jestem prześladowany! Kiedy jednak pytam: za co? - niekiedy okazuje się, że za własny grzech i zaniechania.
