Hebrajskie korzenie chrześcijaństwa

"Niestety często myślimy o chrześcijaństwie i starotestamentowym judaizmie jako dwóch odrębnych religiach, prawie jak o buddyzmie i islamie. Jednak zarówno Pan Jezus, jak i wcześni chrześcijanie nigdy tak siebie nie traktowali – uważali się raczej za wiernych wyznawców judaizmu. W rzeczy  samej jedna z pierwszych kontrowersji w łonie chrześcijaństwa dotyczyła kwestii tego, czy nie-Żyd, poganin, może stać się chrześcijaninem!

Zatem korzenie chrześcijaństwa sięgają dalej niż do pierwszego wieku – do króla Dawida, Mojżesza, Abrahama i w ostateczności do pierwszego człowieka, Adama. Wszystko we wcześniejszym judaizmie zapowiadało i wskazywało na dzieło Jezusa Chrystusa. Pierwsi uczniowie niezmordowanie wyjaśniali, że Chrystus był wypełnieniem pradawnych obietnic judaizmu. Kiedy Maria, matka Jezusa, dowiedziała się, że wyda na świat obiecanego Mesjasza, nie uważała tego za cos nowego, nie powiązanego z wcześniejszymi wydarzeniami. Raczej śpiewała o starych obietnicach danych przez Boga Abrahamowi i Izraelowi: "Ujął się za Izraelem, sługa swoim, pomny na miłosierdzie, jak powiedział do ojców naszych, do Abrahama i potomstwa jego na wieki" (Ew. Łukasza 1:54-55; patrz też 1:68-74). Natomiast apostołowie głosili, że "Chrystus wykupił nas od przekleństwa Prawa, stawszy się dla nas przekleństwem (...) aby błogosławieństwo Abrahama przyszło na pogan w Jezusie Chrystusie. (...) A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy" (Galacjan 3:13, 14, 29; patrz te_ Dzieje Ap. 3:20-26). Chrześcijaństwo jest wypełnieniem judaizmu, najstarsza religia świata, ustanowiona na początku stworzenia.

Kiedy wiec rozmawiamy o chrześcijaństwie, musimy zrozumieć jego hebrajskie korzenie. Powinniśmy wiec założyć, że chrześcijaństwo we wszystkim będzie przypominać judaizm, chyba że w pewnych kwestiach jednoznacznie wprowadzi zmiany. Możemy oczekiwać, że Pismo Św., instytucje, podstawowe zasady, prawa, przemyślenia, życie rodzinne itd. spotykane w judaizmie zostały wniesione do chrześcijaństwa, chyba że Chrystus, ostatni prorok, na mocy posiadanej władzy zmienił określone praktyki. Np. ponieważ Chrystus jest rzeczywistością, na która wskazywały wszystkie ofiary ze zwierząt, to kiedy złożył prawdziwie skuteczna ofiarę, nie potrzebujemy już nieskutecznych obrazów. Dlatego nie składamy już ofiar ze zwierząt, które znalazły swoje wypełnienie w Chrystusie. Na każdym kroku widzimy hebrajskie korzenie chrześcijaństwa. Jedna z jego głównych cech charakterystycznych, często utożsamianych z judaizmem, jest przymierze. Dzisiaj rzadko słyszymy o przymierzach, jednak nie zrozumiemy wysokości, głębokości i bogactwa chrześcijaństwa, jeśli nie zrozumiemy natury przymierza". 

Douglas Jones, Dlaczego i co? 

Książka w całości jest do pobrania TUTAJ