"Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni" - Ew. Mt 5:4
Biblia naucza, że istnieje dobry i zły rodzaj smutku. Ten wpis będzie dotyczył tego drugiego. Nieduchowy smutek łatwo podrabia ten, o którym mówił Pan Jezus. Dlatego pierwszą potrzebą jest to byśmy strzegli naszych serc przed fałszywym i zwodniczym utrapieniem (2 Kor 7:10).
Musimy odróżnić jeden smutek od drugiego. Jeden jest ku upamiętaniu i życiu. Drugi przynosi śmierć. Są ludzie, którzy dają się opanować smutkowi, który nie ma nic wspólnego z żalem za grzechy oraz z upamiętaniem. Taki smutek to życie w mrocznej piwnicy. I najczęściej wynika ze skoncentrowania na sobie. W Piśmie Świętym mamy kilka jego przykładów.
1. Amnon, który smucił się z powodu tego, że nie mógł zrealizować swojej seksualnej pożądliwości wobec swojej siostry - Tamar 2 Sm 13:1-2. Smutek Amnona przyprawił go o chorobę, która była raczej grzesznym utrapieniem, które zostało spowodowane złym pragnieniem. Jego konsekwencją był gwałt na Tamar. Musimy uważać na tego typu „smutek”. Bóg nie obiecuje nam w nim pociechy. To raczej my powinniśmy wyznać, że jest on czymś grzesznym.
2. Kolejny przykład złego smutku znajdujemy w 1 Królewskiej 21:1-4. Nikczemny Król izraelski Achab otrzymał negatywną odpowiedź od Nabota gdy złożył mu propozycję nabycia pola. Reakcja króla była grzeszna: morderstwo na Nabocie. Czasami i my reagujemy podobnie: nie dostajemy tego co bardzo pragniemy posiąść, co prowadzi nas do utrapienia, w końcu złości i grzechu. Oczywiście szybko wynajdujemy "duchową" wymówkę: „On jest winien bo sprowokował to. Gdyby mi nie odmówił – nie zachowywałbym się tak”. To postawa głupiego, bezbożnego Achaba i Amnona.
3. Faraon smucił się z powodu tego, że pozwolił Izraelitom opuścić Egipt (Wj 14:5-6).
4. Smutek Judasza po tym jak zdradził Chrystusa był pełen rozpaczy i zamiast do wyznania grzechu poprowadził go do samobójstwa (Mt 27:3-10).
5. Bibia ostrzega nas przed smutkiem na pokaz (Mt 6:16). Bóg widzi nasze skruszone serce i wie czy jest to gra przed ludźmi czy szczery żal.
Kiedy więc nasz Pan stwierdza: błogosławieni, którzy się smucą – nie mówi o każdym rodzaju smutku. Istnieje rodzaj smutku, którego powinniśmy unikać.