13. Do was zaś, którzy jesteście z pogan, mówię: Skoro już jestem apostołem pogan, służbę moją chlubnie wykonuję;
14. Może w ten sposób pobudzę do zawiści rodaków moich i zbawię niektórych z nich.
15. Jeśli bowiem odrzucenie ich jest pojednaniem świata, to czym będzie przyjęcie ich, jeśli nie powstaniem do życia z martwych?
16. A jeśli zaczyn jest święty, to i ciasto; a jeśli korzeń jest święty, to i gałęzie.
17. Jeśli zaś niektóre z gałęzi zostały odłamane, a ty, będąc gałązką z dzikiego drzewa oliwnego, zostałeś na ich miejsce wszczepiony i stałeś się uczestnikiem korzenia i tłuszczu oliwnego,
18. To nie wynoś się nad gałęzie; a jeśli się chełpisz, to pamiętaj, że nie ty dźwigasz korzeń, lecz korzeń ciebie.
19. Powiesz tedy: Odłamane zostały gałęzie, abym ja był wszczepiony.
20. Słusznie! Odłamane zostały z powodu niewiary, ty zaś trwasz dzięki wierze; wzbijaj się w pychę, ale się strzeż.
21. Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził gałęzi naturalnych, nie oszczędzi też ciebie.
22. Zważ tedy na dobrotliwość i surowość Bożą - surowość dla tych, którzy upadli, a dobrotliwość Bożą względem ciebie, o ile wytrwasz w dobroci, bo inaczej i ty będziesz odcięty.
23. Ale i oni, jeżeli nie będą trwali w niewierze, zostaną wszczepieni, gdyż Bóg ma moc wszczepić ich ponownie,
24. Bo jeżeli ty, odcięty z dzikiego z natury drzewa oliwnego, zostałeś wszczepiony wbrew naturze w szlachetne drzewo oliwne, o ileż pewniej zostaną wszczepieni w swoje drzewo oliwne ci, którzy z natury do niego należą.
Problem jaki pojawił się w Kościele w Rzymie wynikał z faktu, że chrześcijanie wywodzący się z pogan dochodząc do wniosku, że skoro Bóg odebrał Królestwo Żydom, zaczęli pogardzać członkami etnicznego Izraela twierdząc, że Bóg nie ma już dla nich żadnego planu. Apostoł Paweł w odpowiedzi na to podaje przykład drzewka oliwnego.
Zauważmy, że w cytowanym fragmencie Żydzi są przyrównani do „naturalnych gałęzi” (w.21) będących częścią drzewa, które symbolizuje przymierze łaski zawarte przez Boga ze Swoim Ludem. Ap. Paweł nazywa ich „gałęziami naturalnymi” ze względu na fakt, że etniczny Izrael stanowił w historii Lud Przymierza, szczególnie ukochany przez Boga i suwerennie przez Niego wybrany. Jednak ze względu na niewiarę (w.20) żydowskie („naturalne”) gałązki zostały odcięte od drzewa. W ich miejsce zostają przyłączeni chrześcijanie wywodzący się z pogan, których Paweł przyrównuje do „dzikich gałązek” (w.24). Zauważmy, że dzikie gałęzie zostają wszczepione na miejsce odrzuconych wcześniej naturalnych gałęzi (w.19).
Z powyższej analogii wynika oczywisty wniosek, że jest tylko jedno drzewo oliwne (nie zaś dwa odrębne). Wierzący wywodzący się z pogan (dzikie gałązki) nie utworzyli odrębnego drzewa, lecz zostali dołączeni do drzewa, które istniało dużo wcześniej. Nie zmienia się natura drzewa (natura przymierza). Zmieniają się gałązki! W miejsce naturalnych gałązek (Żydów) wszczepiane są dzikie (poganie), jednak wciąż do tego samego drzewa!
Zmiany, które zaszły są zmianami wynikającymi z kontynuacji i rozwoju objawienia, nie zaś z Bożych zamiarów tworzenia zupełnie nowej w swojej naturze rzeczywistości. Nowe Przymierze zastąpiło Stare. Kościół zastąpił Izrael. Błogosławieństwa, które Bóg kierował do etnicznego Izraela, a które ten stracił wskutek niewiary, przeszły poprzez Chrystusa na wierzących z pogan. Dzikie gałązki zostały dołączone do nie odciętych naturalnych gałązek, tworząc wraz z nimi wielonarodowy i wielorasowy Nowy Izrael, którym jest Kościół.
Bóg ma tylko jedno błogosławieństwo wynikające z bycia z Nim Przymierzu – nie żydowskie lub pogańskie, lecz chrześcijańskie. Dostęp do owego błogosławieństwa mają wszyscy wierzący bez względu na pochodzenie narodowe i rasowe.
