(29) Teraz puszczasz sługę swego, Panie, według słowa swego w pokoju, (30) gdyż oczy moje widziały zbawienie twoje, (31) które przygotowałeś przed obliczem wszystkich ludów: (32) Światłość, która oświeci pogan, i chwałę ludu twego izraelskiego. - Ew. Łukasza 2:29-32
To spotkanie Pana jest spotkaniem, gdzie Symeon występuje nie tylko w imieniu swojego narodu, lecz także w imieniu całego świata, całego stworzenia: "światło na oświecenie pogan". I oto właśnie to spotkanie przetwarza koniec w początek. Spełniwszy cel swego życia, spotkawszy się z Tym, który uosabiał Światłość i zbawienie świata, Symeon "odchodzi". Idzie teraz umrzeć, wierząc, że śmierć przestała być straszną i bezsensowną ciemnością.
Aleksander Schmemann, Za życie świata, Instytut Prasy i Wydawnictw NOVUM, Warszawa 1988, s. 54.
