Ewangelista Mateusz nie tylko naucza, że starotestamentowe proroctwa mesjańskie spełniły się w służbie Jezusa. Idzie dalej: obrazuje całą historię Izraela w osobie Jezusa. To co robi Jezus odpowiada temu co czynił Jahwe wobec Izraela.
Autor ewangelii w ten sposób pokazuje , że Jezus jest wypełnieniem Pism – od Mojżesza do proroków. W jaki sposób to robi?
Spójrzmy na sam początek Ewangelii. Jezus podobnie jak Izrael w Egipcie jest dziecięciem i zły król Herod (tak jak faraon dążący do uśmiercenia hebrajskich chłopców) chce go zniszczyć. Jezus niczym Izrael rodzi się więc w złowrogich okolicznościach.
Następnie w całej Ewangelii Mateusza mamy pięć głównych mów ("a gdy zakończył te słowa...") Jezusa, które utożsamiają Go wielkimi postaciami Starego Testamentu – wskazując, że oto przyszedł zapowiadany Mesjasz.
Mt 5-7 kazanie na Górze – pokazuje, że Jezus jest nowym Mojżeszem. Jako Prawodawca naucza Lud wstępując na górę niczym Mojżesz otrzymujący Prawo na Górze Synaj.
Mt 10 - Jezus posyłając 72 uczniów jest niczym Jozue przed zdobyciem Ziemi Obiecanej, który również posyła synów Izraela by rozpoznali i podbili ziemię. Jezus posyła uczniów jednak nie po to by niszczyli, ale po to by leczyli.
Mt 13 – Jezus poucza uczniów w podobieństwach. Jest w tym jak nowy Salomon, uczący mądrości w podobieństwach i obrazach.
Mt 18 Jezus naucza o przebaczeniu i dyscyplinie w kościele. Jest jak nowy Eliasz i Elizeusz wzywający do zmiany życia Królów.
Mt 23-25 Jezus ogłasza upadek świątyni. Nazywa ją jaskinią zbójców. Jest jak Jeremiasz przepowiadający upadek Jerozolimy. W historii Jeremiasza mamy wygnanie z Izraela i po wielu latach powrót z niewoli. Temu odpowiada śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Czytamy, że Chrystus cierpiał poza świątynią, jest wydany w ręce pogan – dokładnie tak jak działo się to z Izraelem. Na krzyżu Jezus woła, że został oddalony, wygnany sprzed oblicza Ojca – podobnie jak Izrael w czasie niewoli. Jednak podobnie jak Chrystus – Izrael zmartwychwstaje. Nawraca się do Jahwe i ożywa. Wraca do swojej ziemi.
Żydowski kanon Starego Testamentu kończy się 2 Księgą Kronik 36:22-23:
(22) W pierwszym roku panowania Cyrusa, króla perskiego, ażeby wypełniło się słowo Pana wypowiedziane przez usta Jeremiasza, pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, żeby ogłosił ustnie, a także pisemnie w całym swoim królestwie: (23) Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie królestwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebios. On też nakazał mi, abym mu zbudował świątynię w Jeruzalemie, które leży w Judzie. Kto z całego jego ludu jest wśród was, niech Pan, jego Bóg, będzie z nim - niech wyrusza!
I do tego nawiązują słowa Wielkiego Posłannistwa pokazujące, że Jezus jest tutaj nowym władcą, nowym Cyrusem, który wysyła uczniów w świat. Jezus kończy więc Ew. Mateusza słowami: "(18) A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. (19) Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, (20) ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata".
