Rodzaju 5:1
1. To jest księga potomków Adama: Kiedy Bóg stworzył człowieka, na podobieństwo Boże uczynił go.
2. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich oraz błogosławił im i nazwał ich ludźmi, gdy zostali stworzeni.
Słowo przetłumaczone jako ludzie to ADAM. Bóg uczynił Adama i Ewę mężem i żoną oraz błogosławił ich i nazwał ADAMEM.
Fragment ten mówi, że przyjęcie kobiety przez Adama i nadanie jej imienia ADAM ma być wzorem dla wszystkich pozostałych małżeństw. Bóg nazwał pierwszych rodziców imieniem mężczyzny. Słowo "Adam" opisuje człowieka czy też ludzkość tak jak ang. man.
Czasami dziwimy się, ze Bóg nazywa męża i żonę tym samym imieniem – imieniem męża. Dziś wyrazem jego jest przyjmowanie nazwiska męża przez żonę. Oczywiście wiele środowisk feministycznych sprzeciwia się temu zwyczajowi i wolą zachować nazwisko ojca niż męża. Faktem jest jednak, że zachowują nazwisko przymierzowej Głowy – ojca bądź męża.
Jak zauważył Douglas Wilson odmowa przyjęcia nazwiska męża nie jest tylko zwykłym przejawem mody lecz w pewnym siebie sprzeciwem wobec porządku Pisma Św. Przejmowanie nazwiska męża przez żonę nie jest jedynie jakimś kulturowym zwyczajem czy przejawem napastliwego patriarchatu lecz wynika z porządku stworzenia i ról, które Adam i Ewa czy mąż i żona otrzymali od Boga.
Można powiedzieć, że nie tylko żona, ale też dzieci czyli reszta rodziny otrzymuje nazwisko ojca. To pokazuje, że są jedną drużyną – drużyną Kowalskich, Nowaków i grają do jednej bramki. Nic tak nie razi jak to gdy zawodnicy tej samej drużyny grają przeciwko sobie. Jednak czasami ma to miejsce gdy mąż robi wymówki żonie, że w czymś sobie nie radzi. Słabości każdego z członków rodziny są słabościami drużyny. Słabości żony są słabościami męża.
Zwróćcie uwagę, że to przez Adama grzech wszedł na świat mimo iż Ewa jako pierwsza zjadła owoc. Stało się tak dlatego, że to Adam był reprezentantem ludzkości i przymierzową głową swojej żony. To pokazuje, że odpowiedzialnym za stan całej rodziny jest mąż. Mąż niekoniecznie jest winny grzechów poszczególnych członków rodziny, tak jak Chrystus nie jest winny grzechów Oblubienicy, mąż jednak - tak jak Chrystus powinien być gotowy ponieść ich konsekwencje.
Adam popełnił w tym mijescu błąd. Uważał, że Ewa nie jest członkiem jego drużyny lecz rywalem. Gdy Bóg zapytał Adama o to dlaczego zjadł owoc – Adam natychmiast wskazał na Ewę.
Rodzaju 3:11-12
Wtedy rzekł Bóg: Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy jadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść? Na to rzekł Adam: Kobieta, którą mi dałeś, aby była ze mną, dała mi z tego drzewa i jadłem.
To ONA mnie namówiła. Nie pokutował i czy się winny. Adam zachował się jak abdykujący mąż. Abdykujący mąż mówi: „Dlaczego ja mam za wszystko odpowiadać? Mam pracę na głowie, własne problemy, dlaczego jeszcze mam się martwić o mój dom i to z kim spotyka się moja żona, skoro wracam późno do domu i chcę odpocząć?” Abdykujący mąż mówi także: „Skoro Ciebie dzieci nie słuchają to TY masz problem. Ty sobie z tym radź. Przynoszę pieniądze do domu i dobrze wywiązuję się z mojej roli”.
Natomiast biblijny mąż dba o duchowy wzrost i dojrzałość swojej rodziny. Jest skupiony nie tylko na sobie, nie tylko na pracy zawodowej, ale jest w swojej rodzinie tym kim pastor w kościele. Jest pastorem żony i dzieci.
