Kilka dni temu pisałem o typologicznym odczytywaniu Pisma Św. Dziś rozpocznę serię starotestamentowych opisów - będących przykładami typologicznego odczytywania Biblii.
Pamiętacie historię ocalenia Rachab podczas oblężenia Jerycha? Podane przez zwiadowców wskazówki oznajmiają, że nierządnica Rachab miała przywiązać czerwony sznur u wyjścia jej domu i trzymać całą swoją rodzinę wewnątrz niego (Joz. 2:18-19).
Czy to coś nam przypomina?
Tak, jeśli pamiętamy warunki postawione przed Paschą. Odrzwia domu miały być pomazane krwią, a cała rodzina miała pozostawać w domu tej nocy, kiedy anioł śmierci siał spustoszenie w ziemi egipskiej (por. 2Mj. 12:22-23). Czyli ocalenie Rachab nosi te same cechy, co ocalenie pierworodnych podczas Paschy w Egipcie.
Tim Gallant zauważa: „Związek pomiędzy zachowaniem pierworodnych podczas Paschy w Egipcie a wybawieniem Rachab podczas oblężenia Jerycha, pozwala zadać poprawne interpretacyjne pytania, jak np.: Czy jest jakiś związek między czerwonym sznurem, a krwią baranka paschalnego? Dlaczego podkreślony jest fakt, iż ów sznur miał być przymocowany do miejsca, przez które szpiedzy wyszli z domu? Analogia sprawia, że anioł zagłady z Egiptu zamienia się w oddziały Izraela pod wodzą Jozuego. Czy ma to jakieś znaczenie? Zważywszy na związek Paschy i śmierci Chrystusa można zadać pytanie: W jaki sposób ocalenie Rachab i jej rodziny zapowiada dzieło Chrystusa? Przykłady można mnożyć.”
