Predestynacja to wolność Bożego wyboru. Pismo Św. bardzo często i dobitnie wskazuje właśnie na Boga (a nie człowieka) jako na Pana naszego doczesnej i wiecznej ezgystencji. Człowiekowi hołdującemu swojemu "ja" i który jest we własnych oczach "kowalem własnego losu" bardzo trudno przejść wobec tych faktów do porządku dziennego. Bunt, który przyniósł upadek, powoduje w nas chęć bycia całkowicie niezależnymi od decyzji i woli naszego Stwórcy. To jest powód dla którego ludzie niewierzacy zgodnie odrzucają ideę predestynacji, która stoi w oczywistym konflikcie w ich poczuciem autonomii i samostanowienia o sobie i o tym co dobre, złe, sprawiedliwe i niemoralne. Stąd też np. Ap. Paweł swoje nauczanie nt. Bożego wybrania kierował do ludzi wierzących wyjaśniając im, że ich wiara jest Bożym darem, zaś oni sami zostali przez Boga wybraniu ku zbaweniu zgodnie z Jego odwiecznym postanowieniem (Dz. Ap. 13:48; Rzym 8:28-30; Rzym 9:13-29; Ef 1:4-5; Ef 2:8-9; 2 Tes 2:13; Jk 2:5).
Predestynacja to Boży odwieczny plan zgodnie z którym opisał całą rzeczywistość zgodnie ze swoim całkowicie wolnym postanowieniem. Ów plan nie jest uwarunkowany lub zależny od żadnego stworzenia, Bóg nie konsultował go z nikim (poza Sobą Samym - trzema osobami w Jego istocie) i nie potrzebował niczyjej akceptacji. Każde wydarzenie i każda nasza wolna decyzja ma swoje źródło w Nim (Rzym 11:33-36). Można to zobrazować w ten sposób, że Boży plan jest jak płótno na którym powstaje obraz. Bez płótna namalowanie obrazu byłoby niemożliwe. Aby zaistniał - potrzebuje płaszczyzny. Nie możemy więc mówić o jakiejkolwiek wolności poza Bożym planem, tak jak nie możemy mówić o obrazie poza płótnem. Coś takiego nie istnieje. Źródłem naszej wolności i odpowiedzialności jest Bóg.
